γράφει ο Κώστας Ζαφείρης
Η Άννα Κομνηνή, πρωτότοκη κόρη του αυτοκράτορα Αλεξίου Α’ Κομνηνού είναι μια από τις εμβληματικές μορφές της βυζαντινής ιστορίας.
Τη ζωή της τη σφράγισε ο διαρκής αγώνας της για την εξουσία. Την αυτοκρατορική εξουσία που δεν ήρθε ποτέ στα χέρια της. Μας άφησε την πολύτιμη, από ιστορική και γλωσσική άποψη, «Αλεξιάδα», όπου αφηγείται το βίο του πατέρα της, αλλά και τα παράπονά της για τον παραγκωνισμό της από την αυτοκρατορική οικογένεια και τον εγκλεισμό της σε μοναστήρι.
Μας έχει μείνει ακόμα και το όμορφο ποίημα του Κ.Π.Καβάφη που όλα αυτά τα περιγράφει…
Όμως σχεδόν 1000 έτη μετά φαίνεται ότι ευοδώθηκε ο πόθος για εξουσία της «αγέρωχης αυτής Γραικιάς».
Ένα ταπεινό δρομάκι εντός του Φρουρίου της Χίου φέρει το όνομά της. Και όχι μόνο: φέρει και τον αυτοκρατορικό τίτλο που «ο προπετής Ιωάννης» και η ιστορία της αρνήθηκαν.
Μια αβλεψία της επιτροπής ονοματοδοσίας του Δήμου ήταν η μετά θάνατον δικαίωση της κόρης του κυρ Αλέξιου…
