Συνέντευξη από την αφηγήτρια Ανθή Θάνου εν όψει του 2ου Ανταμώματος Παραμυθιών και Αφηγήσεων που θα διεξαχθεί σε χωριά της Βόρειας Χίου από τις 15 μέχρι τις 19 Ιουλίου
Στο 2ο Αντάμωμα Παραμυθιών και Αφηγήσεων θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε μία από τις πιο εντυπωσιακές αφηγήτριες παραμυθιών που έχει γνωρίσει ο ελλαδικός χώρος, την Ανθή Θάνου.
Η Ανθή Θάνου γεννήθηκε στη Λαμία. Σπούδασε Νηπιαγωγός στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1999 αποφάσισε να φορέσει σιδερένια παπούτσια και να φτάσει ως την άλλη άκρη του κόσμου. Συντροφιά της είχε ένα σακούλι γεμάτο παραμύθια. Συχνά όλα αυτά τα χρόνια κοντοστέκεται και αφηγείται παραμύθια σε Μουσεία, σε Θέατρα, Μουσικές σκηνές, Πολιτιστικά Κέντρα, Φυλακές, Βιβλιοθήκες, σε Φεστιβάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (στο φεστιβάλ της Uzege στη Γαλλία και στο Όσλο). Συμμετέχει σε πανεπιστημιακά συνέδρια με αφηγήσεις και σεμινάρια στην Ελλάδα και στη Κύπρο. Διοργανώνει βιωματικά εργαστήρια για την τέχνη της αφήγησης προσπαθώντας να επι-κοινωνήσει την τέχνη της και να μοιραστεί ιστορίες με άλλους.
Η Ανθή Θάνου είναι μέλος του ΠΟΦΑ (Πανελλήνιος Όμιλος Φίλων Αφήγησης) και του Κέντρου Μελέτης και Διάδοσης Μύθων και Παραμυθιών. Το Σεπτέμβριο του 2007 κυκλοφόρησε το βιβλίο τους CD «Ούτε ’γω ήμουνα εκεί ούτε σεις να το πιστέψετε» από τις μουσικές εκδόσεις «POLYTROPON» και το 2013 «το Δαφνοκούκουτσο» βιβλίο- CD από τις εκδόσεις «ΠΑΚΕΘΡΑ».
Τι σας φέρνει φέτος στη Βόρεια Χίο; Έχετε ξαναέρθει στο νησί; Πώς νιώθετε που θα έρθετε;
Είναι η πρώτη φορά που θα βρεθώ στη Χίο και η χαρά μου είναι πραγματικά μεγάλη! Η πρόταση για να συμμετέχω στο δεύτερο φεστιβάλ αφήγησης με τιμά ιδιαιτέρως. Πολλοί φίλοι μου έχουν μιλήσει για το νησί με τα καλύτερα λόγια και νιώθω σαν να πηγαίνω σε γνώριμο μέρος. Οι Χιώτες έχουν μια μεγάλη παράδοση στις ιστορίες και τα παραμύθια και θα χαρώ να τους ανταμώσω και να γνωρίσω από κοντά όλα όσα λέγονται για αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους.
Πότε άλλοτε αφηγείστε, πέρα από τις επαγγελματικές παραστάσεις σας;
Αφηγούμαι συνέχεια νομίζω!!! Για μένα η αφήγηση δεν είναι δουλειά, είναι τρόπος ζωής. Ακόμα και όταν δεν λέω παραμύθια, αφηγούμαι ιστορίες από την καθημερινότητα, γεγονότα και στιγμές που έζησα, πράξεις ανθρώπων, κάτι που άκουσα… Θεωρώ ότι είναι σημαντικό να επικοινωνήσεις αυτό που εσύ αισθάνεσαι αληθινό στους άλλους, και ας αποφασίσουν οι άλλοι αν θα κρατήσουν την πληροφορία ή όχι.
Σε ποιους απευθύνονται τα παραμύθια;
Τα παραμύθια αφορούν όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από την ηλικία. Μικροί, μεγάλοι απολαμβάνουν το φανταστικό ταξίδι ψάχνοντας μέσα σ’ αυτές τις τόσο φαινομενικά απλοϊκές ιστορίες να βρουν το δικό τους κομμάτι ύπαρξης, να ταυτιστούν με τον ήρωα και να μπορέσουν να παλέψουν στο πλάι του παίρνοντας κουράγιο για τη ζωή. Σαφώς και το υλικό της αφήγησης είναι διαφορετικό για τους μικρούς και για τους μεγάλους, όμως στα αλήθεια δεν θα συμβεί κανένα κακό αν ένας μικρός ακροατής ακούσει παραμύθια που απευθύνονται σε ενήλικο κοινό. Απλά θα κρατήσει αυτά που τον ενδιαφέρουν από την ιστορία. Έτσι κι αλλιώς ακούμε διαφορετικά τις ιστορίες ανάλογα με το πώς είμαστε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Πέρα από αφηγήτρια είστε και δασκάλα αφήγησης. Πώς είναι η εμπειρία σας από τη διδασκαλία σε ενήλικες;
Για κάμποσα χρόνια στέκομαι απέναντι σε ενήλικο κοινό και με πολύ μεγάλη ειλικρίνεια τους μιλάω για τα παραμύθια. Παράξενο πράμα να μιλήσεις για τόσες αλήθειες με ένα φανταστικό τρόπο. Στην αρχή υπάρχει ξάφνιασμα. Είναι σα να τους ανοίγω μια μυστική πόρτα και σιγά σιγά ο καθένας με τον προσωπικό του ρυθμό θα μπει για να ανακαλύψει τους θησαυρούς που ίσως υπάρχουν πίσω από αυτή την πόρτα. Κι αν βρουν θησαυρούς εγώ νιώθω ότι τα χω καταφέρει!!! Ο δρόμος του αφηγητή είναι, θαρρώ, μοναχικός. Αυτό που κάνω στα εργαστήρια είναι να δείχνω δρόμους, αλλά δεν επιβάλλω, δεν σκηνοθετώ και ο καθένας είναι ελεύθερος να επιλέξει το μονοπάτι που του ταιριάζει. Το μόνο που πάντα λέω στους μαθητές μου είναι ότι τα παραμύθια δεν τους ανήκουν και πρέπει με πολύ μεγάλο σεβασμό να τα κρατήσουν στα χέρια τους χωρίς να τα «τσαλακώσουν», αλλά να μπορέσουν να τα παραδώσουν σαν κάτι πολύτιμο και στους επόμενους.
Τρεις λέξεις για το τι περιμένετε ότι θα συναντήσετε (ή θα νιώσετε) στη Χίο…
Μοσχοβολιές, τραγούδια, σεβασμό!
