του Στέλιου Κραουνάκη
Ελπίζω να είναι η τελευταία φορά που ψηφίζουμε με αυτό το ενισχυμένο πλειοψηφικό σύστημα που δίνει μπόνους στο πρώτο κόμμα, πιέζει τα ενδιάμεσα και εξαφανίζει τα μικρότερα. Χωρίς να είναι σίγουρο ότι το πολιτικό μας σύστημα διαθέτει κουλτούρα συνεργασιών και διάθεση για δημιουργικές ζυμώσεις που να παράγουν κοινές θέσεις και στάσεις, η απλή αναλογική τουλάχιστον, παρόλες τις πάμπολες αστοχίες της, δίνει τη βάση για να δημιουργηθούν τέτοιου είδους τάσεις. Προκρίνει επίσης τη δημιουργία ευρύτερων σχηματισμών και μακρόχρονων συνεργασιών εάν υπάρχει αισθητή πίεση από την κοινωνική βάση. Το σημερινό σύστημα αντίθετα ωθεί τον προνομιακό πρώτο να συνάψει προικοσύμφωνο με το τρίτο ή τέταρτο κόμμα έτσι ώστε να εξασφαλίσει αυτοδυναμία, συνήθως τίποτα άλλο πέρα από αυτό. Τα περιβόητα μνημόνια συνεργασίας των κομμάτων που πάνε να σχηματίσουν κυβέρνηση συνήθως εξαντλούνται στο μοίρασμα των θέσεων. Χαρακτηριστικό είναι το πρόσφατο 3-2-1 που χώρισαν αναλογικά τις καρέκλες μεταξύ τους σε Υπουργεία, Γενικούς Γραμματείς κλπ η ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ στις εκλογές του 2012.
Σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση όλοι ξέρουμε τι θα γίνει σε περίπτωση που επικρατήσει η ΝΔ. Το γηραλέο αλλά μανιοκυβερνητικό ΠΑΣΟΚ δεν κρύβει ότι ανυπομονεί να συνεχίζει να σώζει τη χώρα και να συνεργαστεί ξανά με τη ΝΔ του Σαμαρά αν έρθουν τα πράγματα (απίθανα) βολικά όπως το 2012.
Σε περίπτωση που ο Σύριζα επικρατήσει αλλά χωρίς αυτοδυναμία τα πράγματα περιπλέκονται αρκετά. Πέρα από την περίπτωση να δούμε τους υπόδικους για συγκρότηση και διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης της ΧΑ να περιφέρουν την διερευνητική εντολή διακυβέρνησης της χώρας, υπάρχουν και άλλα κόμματα που διεκδικούν την τρίτη θέση.
Το Ποτάμι του τηλεπαρουσιαστή και megaδημοσιογράφου Θεοδωράκη δείχνει να προηγείται στις δημοσκοπήσεις για την προνομιούχα τρίτη θέση. Παρόλο που ο Σύριζα έχει δηλώσει ότι δεν συνεργάζεται μαζί του, εκείνο επιμένει να διακηρύττει σε όλους τους τόνους ότι ήρθε για να «συμορφώσει» τα κόματα εξουσίας συνεργαζόμενο χαλαρά με όποιο κόμμα βγει πρώτο. Σε προχθεσινό βίντεο μάλιστα ο Θεοδωράκης προεξοφλεί ότι την καρέκλα του υπουργού Δικαιοσύνης δεν την χαρίζει στο Συριζα, τέτοια αμετροέπεια! Αυτή η ακομπλεξάριστα απολίτικη στάση εξηγείται πλήρως από τον τρόπο που δημιουργήθηκε το συγκεκριμένο κόμμα-μόρφωμα καθώς και τον συγκεντρωτικό τρόπο λειτουργίας του που δέχεται σαν απόλυτο και μοναδικό άρχοντα τον πρόεδρο του. Η επικράτηση της γνώμης του προέδρου έναντι οποιαδήποτε απόφασης εσωτερικού κομματικού οργάνου έχει διατυπώσει άλλωστε και καταστατικά. Ο Θεοδωράκης συνεχίζει απτόητος τις μεταγραφές, παραβαίνοντας με το καλημέρα την βασική του αρχή ότι δεν συνεργάζεται με πολιτικούς του «φθαρμένου καθεστώτος» έχοντας ήδη δεχτεί στα ψηφοδέλτια του Ψαριανό, Τατσόπουλο, Λυκούδη, Θεοχάρη και άλλους πολιτικά ανέστιους.
Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες αγωνίζονται να κρατήσουν το κεφάλι πάνω από το όριο του 3% και αν το καταφέρουν και εκλέξουν 10 έδρες μπορούν να παίξουν το ρόλο του ρυθμιστή, σε περίπτωση που ο Συριζα λάβει την διερευνητική εντολή με 141 και πάνω βουλευτές. Τι ακριβώς θα ρυθμίσουν βέβαια κανείς δεν ξέρει με τέτοιες θέσεις για εξοπλισμούς και μεταναστευτικό.
Το ΚΚΕ διακηρύσσει ότι δεν συνεργάζεται με κανένα, περπατώντας το μοναχικό δρόμο της δικής του ιδεολογικής καθαρότητας που το συρρικνώνει συνεχώς. Η δαιμονοποίηση του Σύριζα είναι το κύριο πρόβλημα που φαίνεται να απασχολεί τους ανθρώπους του Περισσού και σε αυτή την προεκλογική περίοδο. Μία αριστερή κυβέρνηση δεν είναι κάτι που απασχολεί τον Περισσό.
Ο Συριζα χρειάζεται ποσοστό πάνω από 33% μάλλον και να συντρέξουν και άλλες προϋποθέσεις για να εξασφαλίσει την περιπόθητη αυτοδυναμία. Στην αντίθετη περίπτωση έχει μπροστά του ένα μεγάλο μπλέξιμο να διαχειριστεί. Εκτός αν επιμείνει στην αυτοδυναμία με κάθε κόστος.
