Η ένταξη του διατηρητέου κτιρίου της Απλωταριάς στο ΕΣΠΑ απετέλεσε ευχάριστη είδηση αφού ένα ακόμα παραδοσιακό κτίριο θα διασωζόταν από τη φθορά του χρόνου. Όμως όπως αποκαλύφθηκε από τη σημερινή δημοτική αρχή, η εγκεκριμένη (!) μελέτη προέβλεπε την απώλεια όλων των στοιχείων στο εσωτερικό του κτιρίου. Ξύλινα δάπεδα και σκάλες, εσώπορτες και θυρώματα που διατηρούνται σε άριστη κατάσταση θα καταστρέφονταν οριστικά και το κτίριο θα αποτελούσε ένα κέλυφος που θα στέγαζε μια νέα κατασκευή με ενιαίο χώρο, χάνοντας την αυθεντικότητά του.
Η τοπική αυτοδιοίκηση τα προηγούμενα χρόνια κατέστρεψε με το πρόσχημα της διάσωσης μια σειρά διατηρητέων κτιρίων. Το πρώην ξενοδοχείο «Απόλλων» στη πλατεία Φρουρίου, απώλεσε το γύψινο διάκοσμο του εσωτερικού του, αφού δεν υπήρξε η μέριμνα να αποτυπωθεί σχεδιαστικά ώστε να ανακατασκευαστεί κατά τη διάρκεια της αποκατάστασης. Το κτίριο του Κολεγίου που ακόμα επισκευάζεται-αν και έπρεπε να είχε παραδοθεί εδώ και αρκετό καιρό- δεν διασώζει πια κανένα στοιχείο από την αρχική του μορφή, ενώ ο καθολικός ναϊσκος του Αγίου Ιωσήφ παραμένει μισογκρεμισμένος, με ευθύνη της τότε νομαρχίας. Τέλος το 1ο γυμνάσιο που είναι επιχρισμένο αν και στην αυθεντική του μορφή παρέμενε με εμφανή τη λιθοδομή του, έχει αποκτήσει τσιμεντένια αετώματα (τα αρχικά ήταν βεβαίως λιθόκτιστα), ενώ δάπεδα ταβάνια και στέγη που διασώζονταν σε καλή κατάσταση αντικαταστάθηκαν.
Ο μελετητής που έρχεται σε επαφή με ένα παλιό κτίριο οφείλει να το σεβαστεί. Στην πρότασή του να διατηρήσει τα αυθεντικά στοιχεία και να αποκαταστήσει με μεράκι και επαρκή τεκμηρίωση ό,τι έχει χαθεί. Η προσωπική αισθητική θεώρηση δεν χωράει στην αποκατάσταση ενός διατηρητέου. Ίσως από τη πλήρη αλλοίωση μιας τάχα ανάπλασης ώστε να μην χαθούν κονδύλια, να είναι καλύτερο να αφεθεί να καταρρεύσει
