Τέλος;
Τι μεσολάβησε άραγε στους αιώνες και από τα ποικίλα και πλούσια νοήματά της η λέξη «τέλος» περιορίστηκε στην αρνητική, φοβική και απεχθή έννοια του θανάτου, του αναπόδραστου, του μη περεταίρω;
Τι μεσολάβησε άραγε στους αιώνες και από τα ποικίλα και πλούσια νοήματά της η λέξη «τέλος» περιορίστηκε στην αρνητική, φοβική και απεχθή έννοια του θανάτου, του αναπόδραστου, του μη περεταίρω;
Το πράσινο λιγόστεψε στο Μάτι. Το τοπίο άλλαξε.
Παραμύθι της Φρόσως Χατόγλου βασισμένο σε έργα του ζωγράφου Δημήτρη Γέρου, στον οποίο ανήκει και ο τίτλος
Σχολική εορτή η μέρα των Τριών Ιεραρχών και είθισται να λέμε στα παιδιά δυο τρια πράγματα
Δεν θα είχαμε σχολείο εκείνη την Παρασκευή, 21 Απριλίου 1967. Κανονικά θα χαιρόμουν, όμως τα πράγματα δεν ήταν καλά, και το έβλεπα, αν και μικρή.
Κάθε πρωί και μεσημέρι γίνεται στα σχολεία ένα traffic πρωτοφανές
Σπάνια ανατομία της ατομικής και κοινωνικής συμπεριφοράς, άφθαστη αισθητική. «Ο Δράκος» υπήρξε μια υψηλή Τέχνη, μια σπάνια ελληνική ταινία, παγκόσμιας αναγνώρισης.
Φιλόσοφοι, καλλιτέχνες, ακτιβιστές, φοιτητές, διαφόρων εθνοτήτων, ειδικοτήτων,… φύλων- ένα πλήθος κόσμου συμμετέχει, δρα, προβληματίζεται και προβληματίζει για τη σύγχρονη πραγματικότητα
Άσε με να σου μιλήσω γι’ αυτές τις «χαμένες» ζωές. Κάποιες σκιές τους υπάρχουν ακόμη ανάμεσά μας. Τόσο κοντά, τόσο πρόσφατα τα Πέτρινα Χρόνια κι ας έχουν γίνει ιστορία, παρελθόν που εορτάζεται επετειακά.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους μπορεί ένα παιδί να «μην παίρνει τα γράμματα», «να είναι κακός μαθητής», «να μένει πίσω». Και δεν υπάρχει ούτε ένας λόγος για τον οποίο ευθύνεται το ίδιο το παιδί.