Καλύτεροι άνθρωποι; Ας γελάσω!…
Κάποιοι φωστήρες του κοινωνικού δαρβινισμού θα το έλεγαν αξιοθαύμαστη προσαρμοστικότητα. Εγώ το λέω κατάντια.
Κάποιοι φωστήρες του κοινωνικού δαρβινισμού θα το έλεγαν αξιοθαύμαστη προσαρμοστικότητα. Εγώ το λέω κατάντια.
Ένα ταπεινό δρομάκι εντός του Φρουρίου της Χίου φέρει το όνομά της
Στην ωραία αναμνηστική φωτογραφία που βλέπετε ποζάρουν χαμογελαστά και ευτυχισμένα δυο υπόδικοι κι ένας κρατικοδίαιτος, παντός καιρού μητροπολίτης
Πρέπει να έχουν περάσει πάνω από είκοσι χρόνια από τότε που κοιμήθηκα εκεί για τελευταία φορά
Κάνω αυτές τις σκέψεις έχοντας στα χέρια μου τη μοναδική ημερήσια εφημερίδα της πόλης μας, τον «Πολίτη» στη νέα του μορφή
Κοιτώντας κάποια παλιά χαρτιά με ημερομηνίες και ανατρέχοντας σε μνήμες της γραφής, έπεσα σε μια τυπωμένη ημερομηνία. Χίος 1997. Ήταν η ημερομηνία στο πρώτο εξώφυλλο βιβλίου μου.
Για την ιστορία, η αθηναία κυρία με το ένστικτο της τάξης της, είναι η Ελένη Βλάχου, κόρη του Γεωργίου Βλάχου της Καθημερινής, τότε ετών 33
Σήμερα είναι του Αγίου Βαλεντίνου – αγαπήστε
Στο «Οδοιπορικό του 43» ο Γιάννης Μπεράτης μετά το γνωστότερο κι εμβληματικό «Πλατύ Ποτάμι» καταγράφει και αφηγείται το σύντομο πέρασμα του από το αντάρτικο του ΕΔΕΣ στα 1943
Βλέπω τις τελευταίες ημέρες κάτι διαφημίσεις τραπεζών στην τηλεόραση και απορώ