Μαγειρικόν
Ψιλοκόβαμε τα υλικά μας, με φροντίδα…
Ψιλοκόβαμε τα υλικά μας, με φροντίδα…
Ήπιε βυσσινάδα στον «Ουράνιο κήπο» (καλοκαίρι των 32 χρόνων του).
Μια ιστορία της Στέλλας Τσιροπινά στη μνήμη της της Μερσινιάς και του Λουρέντζου
Και μετά, από τα 1959 μέχρι τώρα, στη θέση της Αγίας Υπακοής* θρονιάστηκε η Ανόσια Εγκατάλειψη. Η μνήμη λοβοτομήθηκε και λώβιασε η κοινωνική ευαισθησία.
Τα καράβια του πλέουν ασταμάτητα στις όμορφα ζωγραφισμένες θάλασσές του…
Παιδί περιβολάρη από τον Κάμπο της Χίου. Πρωτότοκος και πολυαγαπημένος γιος της δασκάλας μάνας του, Ερμιόνης. Ξεχωριστός από πολύ νωρίς.
Ξημερώνοντας, θα σαλτάρει κι ο Φλεβάρης μπροστά μας, με τις υπόγειες φλέβες του, φουσκωμένες από τα νερά. «Κούτσουρος» και «Κουτσοφλέβαρος».
ή το παραμύθι της ενοχής και του φόβου
Αυτό ήταν το έθιμο, πίσω στην Ιστορία,
απ’ τους καιρούς τους τούρκικους, μετά, σ’ ελευθερία
σε χρόνια δύσκολα, μουντά, μέσα στη βιοπάλη
με πόλεμο και κατοχές, νέες αρχές και πάλι,
στα μέτρα τα ανθρώπινα στέρεα ζυγισμένο
παράνομο από πάντα του κι ωστόσο ζηλεμένο.
Ευτυχώς, για τη δική μου γενιά, η γλώσσα αυτή θάλλει ακόμη εντός μας, επειδή μας κληροδοτήθηκε από γονείς Δημοτικού μεν, αλλά, αυθεντικούς της φορείς