γράφει η Ερμιόνη Φρεζούλη
Ακούγοντας αθηναϊκούς ραδιοσταθμούς τον τελευταίο καιρό, παρατηρεί κανείς ένα νέο come-back των τραπεζών. Μετά από ένα, μεγάλο είναι η αλήθεια, διάστημα που οι τράπεζες περιόριζαν τις «προσφορές» τους σε κάποιες υπηρεσίες για επιχειρήσεις, «τόνωση της επιχειρηματικότητας», «ενίσχυση αγροτών» κ.λπ., με το αζημίωτο φυσικά.
Η περίοδος των στεγαστικών, των διακοποδανείων, των χριστουγεννοδανείων, κ.λπ. πέρασε, αλλά, τους τελευταίους μήνες, οι τράπεζες ανέκαμψαν. Με αφορμή τα capital controls, νέα «προϊόντα» προέκυψαν: κάθε επιχείρηση έπρεπε να προμηθευτεί το μαγικό μηχανηματάκι για να δέχονται κάρτες. Και βγήκαν διάφορα ειδικά τέτοια μηχανηματάκια για delivery, για e-shop, κ.λπ. Πώς μπορείς να έχεις επιχείρηση αν δεν το διαθέτεις; Και προφανώς αυτό απάντησε σε μια υπαρκτή ανάγκη, ωστόσο αναρωτιέμαι ποιο είναι το ποσοστό των καταναλωτών που έχει τη δυνατότητα να καταναλώσει περισσότερα από 400 ευρώ την εβδομάδα. Και τώρα προχωρήσαμε λίγο παραπέρα: το κινητό γίνεται «πορτοφόλι», στέλνουμε χρήματα με τον αριθμό κινητού ή το προφίλ στο facebook. Λες και το πρόβλημα μας ήταν ότι έπρεπε να πάμε στην τράπεζα για να κάνουμε μια πληρωμή ή να σηκώσουμε χρήματα.
Και βέβαια οι τράπεζες κερδίζουν διπλά και πάλι. Πέραν του ότι έχουν αυξημένο κύκλο συναλλαγών, συλλέγουν πολύτιμα δεδομένα για τις αγοραστικές μας συνήθειες. Άρα έχουν το προφίλ των καταναλωτών τους: ποιες κατηγορίες πληθυσμού, καταναλώνουν τι. Αυτό τους δίνει τη δυνατότητα να συνάψουν προγράμματα συνεργασίας με καταστήματα, πρατήρια και σούπερ μάρκετ και να μας χαρίσουν «προσφορές», «δώρα» και προγράμματα «επιβράβευσης». Έτσι μας «κρατάνε» να επιλέγουμε συγκεκριμένα σούπερ μάρκετ, πρατήρια καυσίμων, κ.λπ. κ.λπ. για να κερδίζουμε και μεις μερικά ψίχουλα από τις εκπτώσεις που παρέχουν.
Αυτό που δεν μας λένε βέβαια είναι πού θα βρούμε τα λεφτά να τα κάνουμε όλα αυτά, όταν μας δεσμεύουν λογαριασμούς για χρέη και μας βομβαρδίζουν με απειλητικά τηλέφωνα καθημερινά για μικρότερα ή μεγαλύτερα δάνεια που αδυνατούμε να αποπληρώσουμε.
