Το εγχείρημα της ΒΙΟ.ΜΕ
Πάει περίπου ένας χρόνος από τότε που οι εργαζόμενοι της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής (ΒΙΟ.ΜΕ.) αποφάσισαν να ξανανοίξουν το εργοστάσιο και να επιχειρήσουν την αυτοδιαχείρισή του. Η ιστορία πάει κάπως έτσι. Η εργοδοσία του εργοστασίου εγκατέλειψε τη ΒΙΟ.ΜΕ. αφήνοντας εκατοντάδες απλήρωτους (από την άνοιξη του 2011) και άνεργους ανθρώπους. Οι εργαζόμενοι προσπάθησαν αρχικά με απεργίες να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα και στη συνέχεια με επίσχεση εργασίας. Για μήνες περιφρουρούσαν το εργοστάσιο προκειμένου να μην χάσουν και την μόνη ελπίδα που είχαν για να μπορέσουν να εργαστούν. Μετά από δικαστήρια και διάφορες διαπραγματεύσεις κατάφεραν τη δέσμευση των μηχανημάτων και των εναπομείναντων υλικών.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που έμειναν χωρίς δουλειά έκαναν το αδιανόητο για τους περισσότερους. Με το σύνθημα «Δεν μπορείτε εσείς, μπορούμε εμείς«, τον Φεβρουάριο του 2013, πήραν την κατάσταση στα χέρια τους και αποφάσισαν να επαναλειτουργήσουν το εργοστάσιο χωρίς την ύπαρξη εργοδοσίας. Ίδρυσαν ένα σωματείο και προσπάθησαν να συνεχίσουν την παραγωγή. Αυτήν την περίοδο περιμένουν για ακόμα μια φορά την κρατική σφραγίδα για την επόμενή τους κίνηση που είναι η σύσταση μιας Κοινωνικής Συνεταιριστικής Επιχείρησης (ΚΟΙΝΣΕΠ) προκειμένου να έχουν το νομικό πρόσωπο που χρειάζεται για να μπορούν να πουλούν αλλά και να εξάγουν τα προϊόντα τους.
Η ΒΙΟ.ΜΕ. παρήγαγε μέχρι και πριν την εγκατάλειψη από τον εργοδότη κυρίως δομικά και χημικά υλικά. Αυτό ήταν δύσκολο να συνεχιστεί αρχικά λόγω του υψηλού κόστους. Ο εκπρόσωπος των εργαζομένων, Μάκης Αναγνώστου, που μίλησε στο enfo, είπε πως «λόγω του χαμηλού κόστους χρηματοδότησης που βασίζεται στο ταμείο αλληλεγγύης, αλλά και της διάθεσης να παράγουμε κάτι που είναι πιο φιλικό προς το περιβάλλον, αποφασίσαμε, με ευθύνη του σωματείου, να αρχίσουμε να παράγουμε ήπια καθαριστικά για το σπίτι με φυσικές πρώτες ύλες και μηδενικά απόβλητα».
Από περίπου τα τέλη Μαΐου μπορεί κανείς να βρει αυτά τα φυσικά καθαριστικά σε αγορές χωρίς μεσάζοντες και στέκια αλληλεγγύης. Ο κ. Αναγνώστου λέει πως «τα λεφτά δεν φτάνουν για να επιβιώσουμε, αλλά κυρίως για να καταφέρουμε να κρατήσουμε το εργοστάσιο ζωντανό».
Για τους εργαζόμενους της ΒΙΟ.ΜΕ. είναι καθοριστικό να πάρουν την έγκριση για την ΚΟΙΝΣΕΠ έτσι ώστε να μπορέσουν να προωθήσουν τα προϊόντα τους όχι μόνο σε εγχώρια μαγαζιά αλλά και στο εξωτερικό. «Από ό,τι είδαμε έναν χρόνο μετά υπάρχει τεράστιο ενδιαφέρον από ευρωπαϊκές χώρες, αλλά για να μπορέσουμε να εξάγουμε τα προϊόντα μας εκεί χρειαζόμαστε τα απαραίτητα παραστατικά» αναφέρει ο κ. Αναγνώστου. «Ίσως έτσι μπορέσουμε να λειτουργήσουμε το εργοστάσιο ολοκληρωτικά, ακόμα και να προσλάβουμε νέους εργαζόμενους».
Όπως αναγράφεται στο site του σωματείο των εργαζομένων, «Σύμφωνα με το νέο καταστατικό του συνεταιρισμού της ΒΙΟ.ΜΕ. αναγνωρίζεται ο ρόλος του «αλληλέγγυου υποστηρικτή – υποστηρίκτριας», που με μία μικρή συνδρομή, ανταλλάξιμη με προϊόντα του εργοστασίου, έχει δικαίωμα να ενημερώνεται για κάθε εξέλιξη, τόσο στον αγώνα όσο και στην παραγωγή, να παρακολουθεί και να παρεμβαίνει στις ανοιχτές συνελεύσεις του συνεταιρισμού και να συνδιαμορφώνει την εξέλιξη του εγχειρήματος με το δικαίωμα συμβουλευτικής ψήφου».
Αυτό που προσπαθούν και έχουν ήδη καταφέρει οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. δεν είναι μόνο πρωτόγνωρο για τα σύγχρονα ελληνικά δεδομένα, αλλά και εξαιρετικά ενδιαφέρον παγκοσμίως. Το ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν το έβαλαν κάτω και κατάφεραν να συνεννοηθούν προκειμένου να περάσουν σε κάτι μεγαλύτερο είναι τουλάχιστον αξιοθαύμαστο. Οι περισσότεροι που τα τελευταία χρόνια βρέθηκαν άνεργοι ή απλήρωτοι από την εργοδοσία κατέληξαν να βυθίζονται σε ατέρμονους τσακωμούς και διχασμούς, με αποτέλεσμα τίποτα να μην προχωράει χωρίς την ύπαρξη της κατά τα άλλα κακής εργοδοσίας. Οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. είναι παράδειγμα προς όλους αυτούς, αλλά και προς ολόκληρη την κοινωνία που την θέλουν να υποχωρεί και να σκύβει το κεφάλι απέναντι στην κακοπληρωμένη εργασία.
Όπως αναφέρουν και οι ίδιοι στο site του σωματείου, «αγωνιζόμαστε να αποδείξουμε πως αν δε μπορούν αυτοί εμείς μπορούμε χωρίς αυτούς και θα το καταφέρουμε!».