Παραμονή Πρωτοχρονιάς κι η μικρή πήρε τον ξάδερφο της να πούνε τα κάλαντα στη γειτονιά. Την ξέρανε όλοι από μωρό παιδί κι έτσι μαζί με τον βασιλικό ποτίστηκε κι η γλάστρα, βγάλανε καλό χαρτζιλίκι που το μοιράσανε δίκαια, φράγκο φράγκo
«Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ»
Ποιός να το πίστευε πως ο πόλεμος θα χτύπαγε την πόρτα τους και μάλιστα παραμονές των Χριστουγέννων!
Δέκα βιβλία που θα χάριζα σ’ έναν αγαπημένο φίλο, για τις γιορτές
Καλά Χριστούγεννα λοιπόν. Με αγάπη, φροντίδα και θαυμαστές μηχανές. Για όλους και όλες. Αυτό χρειαζόμαστε.
Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε μια φαμίλια σε μια γειτονιά. Ο Γιάννης, η Αγγελική κι ο Νικηφόρος, το παιδί τους, δεμένοι όλοι με μιαν αγάπη δυνατή…
Υπήρξα μαθητής του 7ου Δημοτικού Σχολείου Χίου την περίοδο 1990-1996. Πάντα ένιωθα ένα απροσδιόριστο συναισθηματισμό για το κτίριο αυτό.
Δύο πρόσφατες ειδήσεις γύρω από τις πολιτικές της Ευρώπης στο καυτό ζήτημα του προσφυγικού
…Όλα έγιναν για τη βιτρίνα. Μιας δήθεν ευημερούσας κοινωνίας, που στα όριά της ετοιμάζεται να γιορτάσει λαμπρά και τα φετινά Χριστούγεννα
Δεν υπάρχει τεχνικό πλεονέκτημα χωρίς κοινωνική επίπτωση