Φτάνεις αξημέρωτα στο λιμάνι της Χίου. Σκοτάδι πίσσα, κι εκεί που δένει το πλοίο, ανακατεμένοι επιβάτες, πλήρωμα, λιμενικοί, αυτοκίνητα, μηχανάκια, νταλίκες κι ημιφορτηγά.

Ζοφερές και λίαν ανησυχητικές είναι οι εππτώσεις των μνημονιακών πολιτικών και στον τομέα της εκπαίδευσης

Δημόσια υπηρεσία επικαλέστηκε «μη απόδειξη εύλογου ενδιαφέροντος» και δεν χορήγησε αντίγραφα αδειών που ωστόσο είναι αναρτημένα στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ!

Μετά από κάθε φυσική καταστροφή επαναλαμβάνουμε τη γνώριμη πλέον φράση «κάθε χρόνο τα ίδια»

Νέες… ευφάνταστες και πρωτότυπες εμπειρίες διάνθισαν χτες τις πρώτες ώρες της διδασκαλίας στο σχολείο όπου εργάζομαι, όταν το μάθημα εμπλουτίστηκε από τους πυροβολισμούς κάποιου… επίδοξου Μπούφαλο Μπιλ

«Θα το βγάλουμε και μετά θα τα αναλάβετε όλα εσείς: θα το πάτε εκεί μακριά, να το κόψετε και μετά να το κάψετε. Δεν θέλω να  μείνει τίποτα. Και γω θα ‘μαι αλλού, μακριά. Πολύ μακριά. Δεν θέλω να το δω, δεν θα το αντέξω».