Ο γεροδεμένος άντρας αφήνει το παιδί του σε σημείο που είναι σε θέση να παρακολουθήσει όσα θα ακολουθήσουν, διασχίζει βιαστικά τη μικρή απόσταση που τον χωρίζει από τον μελαμψό άντρα που κάθεται στο στέγαστρο του σταθμού και αρχίζει να τον διώχνει βρίζοντας
Με μεγάλες διαδηλώσεις απάντησαν οι Γάλλοι στην απαράδεκτη δήλωση του Μακρόν ότι δε θα υποκύψει «ούτε στους τεμπέληδες, ούτε στους κυνικούς, ούτε στα άκρα»
Δε μας “μολύνουν” ούτε οι πρόσφυγες ούτε οι Τούρκοι – και μιλώ τώρα για τους απλούς ανθρώπους, αφήνοντας κατά μέρος τις πολιτικές των εθνικών ελίτ
Ξεκάθαρα και από την αρχή. Αγαπάω τα ταχυδρομεία και τους ταχυδρόμους!
Όποτε συζητάμε με τους παππούδες μας για την Κατοχή και τον Εμφύλιο, συνήθως διακρίναμε μία αγαθότητα στις περιγραφές τους
Ό,τι πιο κοντινό σε ποταμό είχαμε στην πόλη μας ήταν ο χείμαρρος Παρθένης. Από τα χρόνια του σχολείου θυμάμαι ότι αυτό μας έφερναν ως παράδειγμα οι δάσκαλοί μας στο μάθημα της Γεωγραφίας.
Όλους τους νησιώτες μάς συνδέει ένα στοιχείο το οποίο όσο περισσότερα μας προσφέρει τόσο πιο πολύ μας περιορίζει. Αναφέρομαι στη θάλασσα.
Ο λόγος για κείνα τα άλλα παιδιά, για κείνα τα παιδιά που δεν τα κατάφεραν φέτος, για κείνα τα παιδιά που δεν μάζεψαν τα χιλιάδες μόρια που απαιτούνται για να πάρουν το κλειδί του … παραδείσου
Στην Βαρκελώνη υπήρξε η κορύφωση μιας ιδεολογίας, η οποία έμεινε στην ιστορία ως το Σύντομο Καλοκαίρι της Αναρχίας, το οποίο δυστυχώς πέρασε ανεπιστρεπτί
Ελπίζω αυτό το σιχαμένο, μνημονιακό μέτρο της «εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ» που προσκυνάει η «αριστερή» κυβέρνηση να μην περάσει. Κυρίως εξαρτάται από εμάς τους καταναλωτές βεβαίως!