Ξεκίνησε λίγο σαν αστείο: «Και στην αιώρα τι διαβάζεις δηλαδή;». Και μετά αναλογιστήκαμε τρία-τέσσερα ανάλογα παραδείγματα, κάτι σαν πρόβα διακοπών, βάλαμε κι άλλους κι άλλες στο κόλπο – να σκεφτεί ο καθένας από ένα βιβλίο για ιδιαίτερες θερινές περιστάσεις – και το αποτέλεσμα ακολουθεί.
Ένας σκαραβέος του 1970, ένα περίτεχνο ποδήλατο, τα ράσα του παπά-Μανώλη, ένα ξεχασμένο από το χρόνο βενζινάδικο και κυρίως το μεράκι μια παρέας 10 ανθρώπων, δημιούργησαν μια ταινία για τον έρωτα και τη ζωή με φόντο τις λαλάδες της Χίου
Παραμύθι της Φρόσως Χατόγλου βασισμένο σε έργα του ζωγράφου Δημήτρη Γέρου, στον οποίο ανήκει και ο τίτλος
του Βαγγέλη Χαρίτου Κι όμως, στη Χίο υπάρχουν λιθόκτιστα γεφύρια. Μπορεί να μην ενώνουν τις απόκρημνες όχθες μεγάλων ποταμών όπως
Πρωτότυπος αθηναϊκή μυθιστορία (1893) του Κωστή Νεαπολίτη – Ένα λαϊκό μυθιστόρημα
Ξαφνικά μοιάζει το ενδιαφέρον για το εγκαταλελειμμένο “Ξενία” να αναθερμαίνεται
Ο Γιώργος Μαστοράκης και ο Μίμης Μουτσάτσος συζητούν με την Μαρκέλλα Σπανού για τις πρώτες προβολές ταινιών στη Χίο και τα πρώιμα χρόνια της Κινηματογραφικής Λέσχης Χίου
Δύο συλλογές ποιημάτων του Αντώνη Λάρδα
Περιδιαβαίνοντας στους δρόμους της Χίου, ο διαβάτης σίγουρα θα κοντοσταθεί μπροστά σε μια ξύλινη πόρτα ενός παλιού σπιτιού. Θα θαυμάσει τον αρμονικό συνδυασμό ξύλου και μετάλλου, στοιχεία που ολοκληρώνουν την αισθητική αξία του κτιρίου. Με το βλέμμα θα περιεργαστεί τα κιγκλιδώματα και το ρόπτρο θα του θυμίσει χρόνια παιδικά.
Όπως μας είναι γνωστό, ο τούρκος Στρατιωτικός Διοικητής της Χίου Ζιχνή μπέης παραδόθηκε στον ελληνικό απελευθερωτικό στρατό στις 21 Δεκεμβρίου του 1912 στη θέση Σταυρί του όρους Προβατάς
