Κριτική στο βιβλίο της Ανατολής Βροχαρίδου «Ο Βασιλιάς και το βιβλίο – Πουλί»
Διαχρονικά η εξουσία βλέπει με δυσπιστία και καχυποψία το βιβλίο. Θέλει, βλέπετε, να έχει το μονοπώλιο της μονοδιάστατης αφήγησης των πραγμάτων.
Διαχρονικά η εξουσία βλέπει με δυσπιστία και καχυποψία το βιβλίο. Θέλει, βλέπετε, να έχει το μονοπώλιο της μονοδιάστατης αφήγησης των πραγμάτων.
Είμαστε πλήθος και μείναμε μόνοι. Ο καθένας ένας, σιωπηλός κι αδιάφορος, στη χαρά και στη λύπη, του δίπλα και του παραδίπλα.
Τα έργα της Αγάπης δεν γερνούν
«Εγώ τη Μεγάλη Παρασκευή ’ε φεύγω από την εκκλησιά!… Μεγάλη η χάρη της Παναΐτσας! Λέω το μοιρολόι Της, του Χριστού… Τώρα, όποιος έρτει, ’α Του το ξαναπώ. Άλλες γυναίκες ’εν έρκουνται…
Το τρένο του Λωβοκομείου έχει σταματήσει, οι πάσσαλοι των υποστέγων έχουν σκουριάσει, οι πόρτες χάσκουν ανοιχτές και μόνο…
Ιδιαίτερα την περίοδο της Αποκριάς
Απόψε το καράβι μας χαίρεται π’ αρμενίζει, μαζί με τον παινεματή σφυρά, καλησπερίζει
Αναρωτιέμαι, εάν η «αναπαλαίωση» του Γυμνασίου θα είναι παρόμοια με αυτή του Κολλεγίου. Να ξηλωθούν δηλαδή τα πάντα, να μείνει ένα κουφάρι από τέσσερεις τοίχους και μετά …
Γιατί αντί να κατεδαφίζει τα διατηρητέα ο Δήμος Χίου δεν τα επισκευάζει;