Άλλη μία κατεδάφιση διατηρητέου από τον Δήμο Χίου…
(πρέπει να έχω γράψει δεκαπέντε άρθρα με αυτόν τον τίτλο τα τελευταία δέκα χρόνια)
(πρέπει να έχω γράψει δεκαπέντε άρθρα με αυτόν τον τίτλο τα τελευταία δέκα χρόνια)
του Κώστα Μερούση Ο καθηγητής Σ.Γ. Βίος¹ (1881-1944) ανήκει στη γενιά των εκπαιδευτικών, ο οποίοι δεν περιορίστηκαν μόνο στο διδακτικό
Πριν λίγο καιρό, ανακοινώθηκαν από τη Monumenta τα αποτελέσματα του ετήσιου διαγωνισμού φωτογραφίας “Κτίρια σε κίνδυνο στην Ελλάδα”. Η δράση αυτή στάθηκε αφορμή να θυμηθούμε τα μνημεία και σύνολα της Χίου που βρίσκονται σε κίνδυνο.
«Σήμερα είναι Πέμπτη και κάθε Πέμπτη έχουμε σουαρέ!» έρχονται φίλοι από το Βροντάδο και τη Χώρα, τρώνε πίνουν και χορεύουν. «Σήμερα θα μαζευτούμε στου Γιάννη, έχω μαγειρέψει φασολάδα.»
“Ζωή ενός έτους, Επιστολαί Αθηναίας προς Παρισινήν, 1896-1897 της Ανατολής Βροχαρίδου Η Καλλιρρόη Παρρέν (1861-1940), υπήρξε μια από τις
Κοιτώντας κάποια παλιά χαρτιά με ημερομηνίες και ανατρέχοντας σε μνήμες της γραφής, έπεσα σε μια τυπωμένη ημερομηνία. Χίος 1997. Ήταν η ημερομηνία στο πρώτο εξώφυλλο βιβλίου μου.
Το πολύ σπάνιο βιβλίο που κρατώ στα χέρια μου (Memorie del calcio Fiorentino, Φλωρεντία 1688)¹ είναι μια συλλογή με έργα διαφόρων συγγραφέων σχετικά με το φλωρεντινό παιχνίδι της μπάλας calcio
Σπάνια ανατομία της ατομικής και κοινωνικής συμπεριφοράς, άφθαστη αισθητική. «Ο Δράκος» υπήρξε μια υψηλή Τέχνη, μια σπάνια ελληνική ταινία, παγκόσμιας αναγνώρισης.
Σε μία επιβαρυμένη οικιστικά πόλη, όπως η Χώρα της Χίου, δεν έχουν τεθεί ακόμα όροι για την προστασία του περιβολιού Χωρέμη και την διευκόλυνση των ιδιοκτητών του ώστε να το διατηρήσουν ακέραιο
Για το νησί της Χίου, ο 18ος αιώνας δεν ήταν περίοδος παρακμής λόγω της Οθωμανικής κυριαρχίας, αλλά έντονης ανάπτυξης των τεχνών