Είναι ευτυχία που υπάρχει το τίποτα. Η λάσπη πριν να  συναντήσει την υγρασία, η σάρκα πριν τη σάρκα. Όλο το πριν, πρωτού κοντέψεις να γίνεις άνθρωπος.

Χωρίζει το μέλλον από το παρελθόν,
εκεί ζουν τα εργοστάσια και οι λαμαρίνες τους συνομιλούν με τον ήλιο,
εκεί τα σκυλιά νιώθουν σπίτι τους,

……..κανείς δέν κατάλαβε ποτέ, αν έχει τέλος ένα γλέντι, ούτε η ίδια η ηδονή

Το νησί κινείται, επιπλέει… Το νησί αλλάζει τις εποχές, δεν αλλάζουν αυτές…