γράφει ο Τέλης Τύμπας
Το ζήτημα ‘αεροδρόμιο Χίου’ μπορεί κάποιος να το κατανοήσει διαβάζοντας και συγκρίνοντας τις χιλιάδες σελίδες κειμένων που συντάχθηκαν από μηχανικούς και άλλους ειδικούς διαφόρων κατηγοριών. Για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με τον τεχνικό λόγο, θέλει μια προσπάθεια παραπάνω. Βασικά όμως θέλει χρόνο, αρκετό χρόνο. Στο παρελθόν είχα την ευκαιρία να παρουσιάσω δημόσια κάποια κρίσιμα σημεία από τους αρκετούς τόμους που απαρτίζουν το ισχύον master plan της Χίου. Για να ισχυριστώ ότι το αεροδρόμιο είναι γενικά μη επεκτάσιμο, αν με αυτό εννοούμε τη δυνατότητα χρήσης του αεροδρομίου από μεγαλύτερα αεροσκάφη ή τα ίδια αεροσκάφη αλλά με μεγαλύτερο βάρος, χωρίς να μειώνεται η ασφάλεια. Το μη επεκτάσιμο του αεροδρομίου δεν είναι δική μου ανακάλυψη. Μεταξύ άλλων, ήταν διαπίστωση του αξιόπιστου νομάρχη Γιώργου Καλουτά, ο οποίος γι αυτόν ακριβώς το λόγο είχε χρηματοδοτήσει μελέτες αναζήτησης μιας νέας τοποθεσίας για το αεροδρόμιο της Χίου. Ο νομάρχης Καλουτάς προχώρησε στη μελέτη-αναζήτηση μιας νέας τοποθεσίας επειδή ακριβώς διαπίστωσε ότι η υπάρχουσα είχε συγκεκριμένα όρια ως προς την δυνατότητα επέκτασης. Τις μελέτες και τις διαπιστώσεις Καλουτά τις αναπαράγει και υιοθετεί και το ισχύον master plan.
Για το ζήτημα ‘αεροδρόμιο Χίου’ μπορεί κάποιος να αγνοήσει τις μελέτες και να μείνει στην παραδημοσιογραφία, στήλες με ‘παραπολιτικά’ και τα συναφή. Διαβάζεται σε λίγα δευτερόλεπτα, ενώ οι μελέτες για το αεροδρόμιο θέλουν αρκετές μέρες. Στις μελέτες αναφέρονται φυσικά εμπόδια όπως η επέκταση στη θάλασσα που αξιολογείται ως ιδιαίτερα πολύπλοκη κι ενδεχομένως αδύνατη (και γι αυτό δεν βρισκόταν φορέας να την μελετήσει), υπάρχουν αξεπέραστα ανθρωπογενή εμπόδια όπως το μέτωπο ψηλών κτιρίων της Χώρας (πέραν των χαμηλών αυτών της περιοχής της Φάρκαινας που έχουν απαλλοτριωθεί) κι απ’ την άλλη ο Κάμπος, υπάρχει ένας κύλινδρος απογείωσης-προσγείωσης που δεν μπορεί να καλύπτει τον ελάχιστο χώρο που χρειάζεται το λιμάνι. Κι αναφέρονται και οι διαπιστώσεις του νομάρχη Καλουτά. Όλα αυτά που δεν χωρούν στην παραδημοσιογραφία.
Με δεδομένο ότι οι απαλλοτριώσεις είχαν ολοκληρωθεί και είχαν πλέον δημιουργηθεί τετελεσμένα, συμφώνησα εξαρχής στην άμεση ενσωμάτωση στο χώρο του αεροδρομίου της έκτασης που είχε απαλλοτριωθεί, διαφωνώντας μάλιστα δημόσια με συντρόφους από την αριστερά και την οικολογία. Διευκρινίζοντας, ταυτόχρονα, ότι το όποιο όφελος δεν θα αφορά κάποια πραγματική επέκταση. Αυτό δεν το έβγαλα από το μυαλό μου. Συμφώνησα με ότι τεκμηριώνεται αναλυτικά στο master plan και σε άλλες μελέτες. Δεν μπορώ όμως να συμφωνήσω σε κάτι που δεν προκύπτει από τις μελέτες επειδή ενδεχομένως αυτό θα ευνοεί την κερδοσκοπία μέσω απαλλοτριώσεων, δεν μπορώ να συμφωνήσω στο να αποσιωπείται ότι η Χίος υποφέρει οικονομικά πρωτίστως από το ιδιωτικό μονοπώλιο που έφερε πανάκριβα εισιτήρια και λειψά δρομολόγια, δεν μπορώ να συμφωνήσω να εκποιηθεί το αεροδρόμιο και μάλιστα με δικά μας χρήματα (η Fraport αγοράζει ελληνικά αεροδρόμια με δάνειο από τις τράπεζες που ανακεφαλαιοποήθηκαν με αφαίμαξη των ελλήνων πολιτών — κάτι τέτοιες ειδήσεις δεν φαίνεται να ενδιαφέρουν την παραδημοσιογραφία γιατί καταρρίπτουν το μύθο περί ανώτερου ιδιωτικού τομέα), δεν μπορώ να συμφωνήσω στο να μένει στο απυρόβλητο ένα κομματικό στέλεχος ή κάποιος που προωθεί μια τέτοια εκποίηση με την ψήφο του στο κοινοβούλιο, δεν μπορώ να συμφωνήσω με έναν δήμαρχο ή έναν αντιπεριφερειάρχη που αδιαφορούν γι αυτή την εκποίηση, όσο κι αν αυτό ενοχλεί την παραδημοσιογραφία. Δεν μπορώ να αποδεχθώ τις τραγικές επιπτώσεις στον τουρισμό και την οικονομία μιας παραδημοσιογραφίας που αποσιωπεί ότι τα όρια του αεροδρομίου μπορεί να ξεπεραστούν μόνο με εφικτές πολιτικές. Όπως μέτρα για αποφασιστική μείωση του εισιτηρίου και επιδότηση εισιτηρίου αντί για σπατάλη δεκάδων εκατομμυρίων για απαλλοτριώσεις και ανέφικτα έργα, συντόμευση του ταξιδιού με το πλοίο και μείωση των τιμών των εισιτηρίων, συστηματική στόχευση σε κατηγορίες επισκεπτών που δεν θα αποθαρρύνονται από τα όρια του αεροδρομίου (με επίκεντρο τον τουρισμό με βάση την διασωθείσα φύση και τον πλούσιο πολιτισμό).