γράφει ο Γιώργος Κάκαρης
Ίσως οι 2 πιο διαδεδομένες στρατηγικές marketing είναι η Push (σπρώχνω) και η Pull (τραβώ). Απλοποιώντας για τις ανάγκες του παρόντος σημειώματος τους ορισμούς, θα λέγαμε ότι η στρατηγική Push συνίσταται από πρακτικές που κάνουν το προϊόν πιο εύκολα προσπελάσιμο στους δυνητικούς πελάτες, ενώ η Pull έχει να κάνει με τεχνικές που «εξαναγκάζουν» τους πελάτες να αναζητήσουν το προϊόν. Push έχουμε δηλαδή, όταν το προϊόν διαθέτει ωραίο περιτύλιγμα, όταν βρίσκεται στις προθήκες όλων των καταστημάτων, ενώ Pull όταν το προϊόν είναι τόσο καλό που, ικανοποιώντας τους πελάτες, εξασφαλίζεται η συνέχιση της ζήτησης. Προφανώς, η επιλογή της κατάλληλης στρατηγικής εξαρτάται από το προς πώληση προϊόν. Για να μιλήσουμε με όρους τουριστικού marketing, ένας κοινότυπος τουριστικός προορισμός αναπόφευκτα χρειάζεται «σπρώξιμο» για να σταθεί με αξιώσεις στην πολύ ανταγωνιστική τουριστική αγορά, ενώ ένας προορισμός που διαθέτει «μοναδικά» αξιοθέατα, με κατάλληλη ανάδειξη, μοιραία κερδίζει μερίδιο αγοράς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα Push τεχνικής είναι η σύναψη συμφωνίας με tour operators ή με αεροπορικές εταιρίες low cost, ενώ παράδειγμα Pull τεχνικής είναι η προβολή αυτών που από μόνοι τους μπορούν να αποτελέσουν πόλους έλξης για τους επισκέπτες, όπως για παράδειγμα η Μαστίχα για τη Χίο.
Πέραν της μαστίχας όμως, τι άλλο «μοναδικό» διαθέτει η Χίος που θα μπορούσε να «τραβήξει» τουριστική κίνηση; Ο Κάμπος; Τα Γενοβέζικα καστροχώρια; Οι πανέμορφες παραλίες; Τα παλιά μονοπάτια; Η περιοχή Natura στο Βόρειο τμήμα του νησιού; Αδιαμφισβήτητα σπάνιας ομορφιάς όλα αυτά, αλλά κανένα δεν βρίσκεται κατά αποκλειστικότητα στο νησί μας. Αυτό που διαθέτει η Χίος και ποτέ δεν του δόθηκε η δέουσα προσοχή είναι ο μοναδικός γεωλογικός της πλούτος, άγνωστος στους περισσότερους από εμάς. Το νησί μας διαθέτει τα αρχαιότερα πετρώματα στην Ελλάδα και πολύ μεγάλη γεωποικιλότητα, την οποία εκθειάζουν οι επιστήμονες σε κάθε ευκαιρία. Λέγεται μάλιστα ότι ο καθηγητής Γεωλογίας κ. Παπανικολάου είχε πει το 1998 σε ομιλία του στο Ομήρειο «Aν η Λέσβος έχει ένα απολιθωμένο δάσος και αισθάνεται τυχερή, τι πρέπει να αισθάνεστε εσείς που έχετε όλη την ιστορία του πλανήτη στα πόδια σας;».
Προχθές η UNESCO αποφάσισε ομόφωνα τη δημιουργία ενός νέου προγράμματος για τις Γεωεπιστήμες και τα Γεωπάρκα, (International Geoscience and Geoparks Program) σύμφωνα με το οποίο καθιερώνεται η αναγνώριση περιοχών με τον τίτλο «Παγκόσμια Γεωπάρκα UNESCO», περιοχές δηλαδή με σημαντικό γεωλογικό ενδιαφέρον και πλούσιο φυσικό και πολιτισμικό περιβάλλον. Το δίκτυο απαρτίζουν 120 Γεωπάρκα από όλο τον κόσμο, 5 από τη χώρα μας και ανάμεσα σε αυτά η Λέσβος. Η Χίος προφανώς απουσιάζει από αυτό το δίκτυο, που στοχεύει μέσα από την προστασία της φύσης και την εκπαίδευση να συμβάλλει στην ανάπτυξη υπεύθυνου τουρισμού, ενισχύοντας την τοπική οικονομία και βιώσιμη ανάπτυξη.
Ποια θα είναι τα οφέλη από την τουριστική αξιοποίηση των απολιθωμάτων του Κορακάρη ή των Κεραμείων δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι η προ δεκαετίας πρόταση του Κέντρου Χιακών Μελετών Πελινναίο έχει μείνει στο συρτάρι των Γ. Μακριδάκη και Κ. Μάγκου, ενώ ανάλογη τύχη έχει μέχρι τώρα η πρότασή του Μάγκου για την ανάδειξη και τουριστική αξιοποίηση των γεωλογικών ιδιαιτεροτήτων της Χίου. Μήπως είναι καιρός να δούμε με άλλο μάτι την πλούσια γεωλογική κληρονομιά του νησιού μας;
