Αρκεί να το θέλουν και οι κρατούντες
γράφει ο Σιδερής Τσούρος
Γίνεται πολύς λόγος για το περιβάλλον της Χίου και τις δυνατότητες προστασίας του και ειδικότερα για ιδιαίτερα τοπία, γεωλογικούς σχηματισμούς ή σπάνια παλαιοντολογικά ευρήματα που φυλάσσει στα σπλάχνα της.
Παρότι όλοι γνωρίζουμε ότι αφενός το περιβάλλον είναι συχνά θύμα της πολιτικής αδράνειας ή σκοπιμότητας, αφετέρου το νομοθετικό πλαίσιο αποθαρρυντικό, εντούτοις υπάρχει εδώ και δεκαετίες το στοιχειώδες νομικό οπλοστάσιο για τη διάσωση πολύτιμών θησαυρών της φύσης του νησιού μας.
Συγκεκριμένα η σχετική περιβαλλοντική νομοθεσία στηρίζεται στο χουντικό νομοθετικό διάταγμα με αριθμό 996 του 1971 που αφορά συμπληρώσεις του Δασικού Κώδικα και προβλέπει νομικό πλαίσιο για τους εθνικούς δρυμούς, τα αισθητικά δάση, αλλά και τα διατηρητέα μνημεία της φύσης. Αυτά τα τελευταία είναι που μπορούν να βρουν εφαρμογή στη Χίο. Στο άρθρο 3 προβλέπεται ότι εκτάσεις δημόσιες ή όχι, που δεν είναι δυνατό να χαρακτηριστούν ως εθνικοί δρυμοί ή αισθητικά δάση, που όμως παρουσιάζουν ιδιαίτερη παλαιοντολογική, γεωμορφολογική και ιστορική σημασία (σ.σ. μύρισε Χίος!), δύναται να κηρύσσωνται με προεδρικό διάταγμα που εκδίδεται μετά από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου, μετά από γνώμη του Τεχνικού Συμβουλίου Δασών, ως «διατηρητέα μνημεία της φύσης». Με τον ίδιο τρόπο, σαν διατηρητέα μνημεία της φύσης δύναται να κηρύσσωνται με απόφαση του Υπουργού Εθνικής Οικονομίας που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, δέντρα ή συστάδες δέντρων, υγροβιότοποι, ως και σπάνια είδη φυτών που παρουσιάζουν ιδιαίτερη βοτανική, φυτογεωγραφική, αισθητική και ιστορική σημασία.
Φυσικά δεν κομίζω γλαύκα εις Αθήνας, αυτά είναι γνωστά στην υπόλοιπη Ελλάδα όπου έχουν ανακηρυχθεί δεκάδες διατηρητέα μνημεία της φύσης όπως το απολιθωμένο δάσος της Λέσβου, ο φοίνικας του Ναυπλίου, αιωνόβιοι πλάτανοι, ελιές, δρύς. Δυστυχώς στη Χίο υπάρχει αδικαιολόγητη ολιγωρία, σε πλήρη αναντιστοιχία με το φυσικό πλούτο του νησιού.
Τα απολιθώματα του Κορακάρη (των Κεραμείων πάνε για «αξιοποίηση»), οι άγριες ορχιδέες ή οι τουλίπες, καρστικά πεδία και άλλοι γεωλογικοί σχηματισμοί, αιωνόβια δέντρα, αυτά ή ενδεχομένως άλλα που μπορούν να υποδείξουν ειδικοί επιστήμονες μπορούν και πρέπει να προστατευτούν στη Χίο. Οι βουλευτές, ο αντιπεριφερειάρχης και ο δήμαρχος, έχουν πεδίο δράσης και μάλιστα χωρίς καμία δαπάνη να επιβαρύνει το δημόσιο ή την αυτοδιοίκηση. Αρκεί να υπάρχει δημιουργικότητα, όραμα και αγάπη για αυτά που αποτελούν τη Χίο. Πρόκειται για μία ουσιαστική περιβαλλοντική επένδυση που θα ενισχύσει ήπιες μορφές τουριστικής ανάπτυξης, χωρίς να επιβαρύνεται το περιβάλλον και η ζωή των κατοίκων και θα δημιουργήσει πραγματικό και κυρίως σταθερό εισόδημα για το νησί.
