γράφει η Ερμιόνη Φρεζούλη
Η αντιδικία που ξέσπασε από χθες μεταξύ δήμου και της εταιρίας που έχει αναλάβει την επεξεργασία/διαλογή των απορριμμάτων δεν προκαλεί έκπληξη. Η διαχείριση των απορριμμάτων είναι μια επικερδής δραστηριότητα και καθώς γύρω της συνωστίζονται πολλαπλά συμφέροντα αυτό έχει αναδειχθεί σε άλυτο πρόβλημα στην Ελλάδα.
Οι εταιρίες και οι εργολάβοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να βάλουν πόδι, υποβοηθούμενοι συστηματικά από τις οδηγίες της ΕΕ και τις κυβερνήσεις στην Ελλάδα. Η τοπική αυτοδιοίκηση αποδεκατισμένη οικονομικά και χωρίς τη δυνατότητα να προσλάβει προσωπικό, καταφεύγει σε εταιρίες για να λύσει το «πρόβλημα», στις ελάχιστες περιπτώσεις που αυτό δεν γίνεται συνειδητά και από πολιτική επιλογή.
Αυτό όμως είναι δίκοπο μαχαίρι. Ο ιδιώτης έχει ως στόχο το κέρδος και μόνο αυτό. Κάτι που, θεωρητικά μιλώντας, δεν συμβαίνει με την τοπική αυτοδιοίκηση. Και είναι απόλυτα λογικό να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να έχει μεγαλύτερα κέρδη και να επεκτείνει τις δραστηριότητες του σε όσο το δυνατό περισσότερους κρίκους της αλυσίδας.
Αν δεν έχεις πλήρη έλεγχο της διαδικασίας, μιας που και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία στην Ελλάδα, δεν είσαι σε θέση και να ξέρεις τι ακριβώς γίνεται.
Δεν ξέρουμε αν το πάθημα θα γίνει μάθημα στη δημοτική αρχή, ούτε για ποιους λόγους επιμένει να αγνοεί προτάσεις που της δείχνουν το δρόμο απεμπλοκής από την εξάρτηση από ιδιώτες. Ένα όμως είναι σίγουρο: η διαχείριση των απορριμμάτων μπορεί να γίνει ορθά μόνο μέσα από δημόσιο έλεγχο και με την κοινωνία σύμμαχο και συνδιαμορφωτή. Αν δεν το καταλάβουν αυτό οι αιρετοί, η κατάσταση θα επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο. Ιδιαίτερα δε όταν στο Τοπικό Σχέδιο Διαχείρισης Απορριμμάτων προωθούνται πολιτικές και πρακτικές που έχουν ως προαπαιτούμενο στην ουσία την σύμπραξη με ιδιώτες.
