Η «Α» το επόμενο διάστημα θα δημοσιεύσει για πρώτη φορά τρεις ιστορικές αφηγήσεις χιωτών αντιστασιακών, στενών συνεργατών του Ιάσονα Καλαμπόκα και του Παναγιώτη Καρασούλη
Φωτογραφία Νικ. Β. Χαβιάρα
Στο πίσω μέρος της, ο Παναγιώτης Καρασούλης γράφει: «Οι Γερμανοί θάπτουν νεκρό στο κτήμα του Γ. Χωρέμη στη Χώρα, Κατοχή 1943»
Νάσος Κουκής, Πέτρος Μαυρομάτης, Λουρέντζος Κουκούλης: τρεις Χιώτες που μερικοί παλιότεροι ίσως θυμούνται ως απλούς συντοπίτες τους. Αυτό που λίγοι γνωρίζουν είναι πως τον καιρό της Κατοχής οι τρεις αυτοί συμπατριώτες μας κι οι οικογένειές τους συνεργάστηκαν με τον Ιάσονα Καλαμπόκα και τον ασυρματιστή του Παναγιώτη Δ. Καρασούλη, έκρυψαν τον ασύρματο της συμμαχικής αποστολής, και συμμετείχαν στην αντίσταση με ποικίλους τρόπους, από συλλογή πληροφοριών, μέχρι σαμποτάζ και φυγαδεύσεις καταζητούμενων από τους Γερμανούς. Έκαναν όλα αυτά αψηφώντας τους κινδύνους και βάζοντας πάνω απ´όλα την ελευθερία της πατρίδας.
Οι τρεις αυτοί αντιστασιακοί είχαν καταγράψει τις μνήμες τους από τα χρόνια της Κατοχής και τις είχαν δώσει στον Παναγιώτη Καρασούλη, ο οποίος δημοσίευσε κάποια αποσπάσματα στο βιβλίο του «Χίος 1943-1944: Στρατιωτική Συμμαχική Αποστολή και Εθνική Αντίσταση». Όλο το υπόλοιπο υλικό έχει μείνει μέχρι σήμερα στην αφάνεια. Η «Α» το επόμενο διάστημα θα δημοσιεύσει ατόφιες τις τρεις ιστορικές αφηγήσεις, σε συνεργασία με την Σοφία Καρασούλη, κόρη του Παναγιώτη Καρασούλη.
Η Σοφία Καρασούλη, την οποία ευχαριστούμε πάρα πολύ για την παραχώρηση των ιστορικών ντοκουμέντων, μας είπε «Το περασμένο καλοκαίρι βρήκα στο αρχείο του πατέρα μου μαρτυρίες αυτών των τριών αντιστασιακών, δύο χειρόγραφες, από τον Νάσο Κουκή και τον Πέτρο Μαυρομάτη, και μία προφορική – σε κασέτα- από τον Λουρέντζο Κουκούλη. Φαίνεται πως τις είχαν δώσει στον πατέρα μου τότε που εκείνος ετοίμαζε την έκδοση τού βιβλίου του «Χίος 1943-1944: Στρατιωτική Συμμαχική Αποστολή και Εθνική Αντίσταση». Και πράγματι, ο πατέρας μου δημοσίευσε στο βιβλίο του όσα αποσπάσματα αυτών των αφηγήσεων είχαν άμεση σχέση με τη συμμαχική αποστολή στη Χίο. Διαβάζοντας αυτές τις ιστορικές μαρτυρίες, έκρινα πως αξίζει να δημοσιευθούν στην ακεραιότητά τους, ως υπενθύμιση τής όχι και τόσο μακρινής ιστορίας του νησιού μας και ως παράδειγμα πατριωτισμού σε όλους εμάς».
