γράφει ο Γιώργος Κάκαρης
Αυτές τις μέρες (14-19 Απριλίου) διεξάγεται στη γειτονική Σάμο Παγκόσμιο Συνέδριο για την Έρευνα και Προστασία των Αυτοφυών Ορχιδεών σε περιοχές με εύκρατο κλίμα. Η συμμετοχή στο συνέδριο διακεκριμένων ακαδημαϊκων και καταξιωμένων ερευνητών από όλο τον κόσμο, αποτελεί εγγύηση ποιότητας της επιστημονικής προσπάθειας για τη διατήρηση των σαγηνευτικών φυτών. Όμως, η γνώση για ένα περιβαλλοντικό ζήτημα δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στους ακαδημαϊκούς κύκλους. Για να είναι ωφέλιμη πρέπει μέσω των πιο πρόσφορων καναλιών να διοχετεύται σε όλους εμάς. Σε κάθε απλό κάτοικο και βεβαίως σε όσους λαμβάνουν αποφάσεις κρίσιμες για την πορεία ενός τόπου.
Γιατί το λέω αυτό; Πριν 10 χρόνια (13-17 Απριλίου 2005) με ενέργειες των Παντελή Σαλιάρη, Δημήτρη Μελαχροινούδη, Γιώργου Μισετζή και Mike Taylor είχε φιλοξενηθεί στη Χίο το 2ο Πανευρωπαϊκό Συνέδριο για τις Ορχιδέες. Μετά τη λήξη του συνεδρίου, ο πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής του, ερευνητής Παντελής Σαλιάρης, δήλωνε στην «Καθημερινή» απογοητευμένος από την άγνοια που επικρατεί στη Χίο για την πολύτιμη φυτική της «προίκα»: «Πάρα πολλά είδη που άλλοτε αφθονούσαν στο νησί, σήμερα τείνουν να εξαφανιστούν. Κύριες αιτίες, η καταστροφή των βιοτόπων τους από πυρκαγιές, εκχερσώσεις, αποξηράνσεις, τη διάνοιξη αγροτικών και δασικών δρόμων και την παράνομη βόσκηση αιγοπροβάτων, η χρήση φυτοφαρμάκων και ζιζανιοκτόνων, η εξόρυξη των βολβών τους για την παρασκευή του σαλεπιού, η κοπή του άνθους τους και φυσικά η αλλαγή των κλιματολογικών συνθηκών, του μικροκλίματος κάθε περιοχής και η παρατεταμένη ανομβρία».
Στα 10 χρόνια που μεσολάβησαν, τι έχουμε κάνει για να εξαλείψουμε τις ανθρωπογενείς απειλές των ορχιδέων; Έχει αλλάξει κάτι στις πρακτικές που χρησιμοποιούμε; Υπάρχει κάποια μέριμνα για τις σπάνιες, κάποιες ενδημικές, ορχιδέες της Χίου; Ευτυχώς που τα τελευταία χρόνια από βροχοπτώσεις πάμε καλά.
