20160410
Το απόγευμα περπατήσαμε στις δασομένες πλαγιές νότια του χωριού. Mε λίγο προσεκτική παρατήρηση στις χαλασμένες ξερολιθιές, μπορείς να καταλάβεις ότι πριν καλυφθεί η περιοχή από πεύκα ήταν ελαιώνας. Περάσαμε από την Παναγιά Πετρανών και τα Γενοβέζικα ερείπια πάνω από το Βερβεράτο. Την ώρα που ο ήλιος χάθηκε πίσω από την κορυφογραμμή της Κακιάς Σκάλας μπήκαμε στο χωριό. Από μακριά μοιάζει συμπαγής ο οικισμός, αλλά όσο πλησιάζεις βλέπεις ότι καινούργιες, μεγάλες κατοικίες είναι χτισμένες περιμετρικά του παλιού οικισμού· κυρίως προς την πλευρά του Κάμπου αλλά και προς τα βόρεια.
Στην κορφή του λόφου ένας παλιός ανεμόμυλος· η θέα από δω πάνω είναι εντυπωσιακή προς τα χωριά του Κάμπου, την πόλη και τα μικρασιατικά παράλια. Από κάτω ό,τι έχει μείνει από τον παλιό οικισμό, πολλά ερείπια και λίγες φροντισμένες και αναπαλαιωμένες κατοικίες. Ένα γκρεμισμένο σπίτι έχει στολιστεί με χλοοτάπητα, γλάστρες, τραπέζι με καρέκλες και έχει διαμορφωθεί σε όμορφη αυλή. Κατηφορίσαμε προς τον κεντρικό δρόμο· το καφενείο γεμάτο με άντρες όλων των ηλικιών. Απέναντι το κομψό καμπαναριό και η εκκλησία. Παρακάτω στην μεγάλη καινούργια αίθουσα του τοπικού συλλόγου έχουν μάθημα χορου τα παιδιά. Από το παράθυρο είδα μια βιβλιοθήκη γεμάτη με κύπελλα. Ο φίλος μου ο Γιώργο που κάναμε παρέα αυτή τη βόλτα μου εξήγησε: «η Δάφνη είναι πολύ καλή ομάδα έχει κερδίσει πολλές φορές το τοπικό πρωτάθλημα και το κύπελλο, έχει φτάσει ως την τρίτη εθνική».
Μέσα στο χωριό στην μικρή πλατεία είναι ανοικτό ένα ακόμα καφενείο, δίπλα του οι παλιές εγκαταστάσεις της ποτοποιίας Στουπάκη. Κατεβήκαμε ανατολικά, στην αυλή του νηπιαγωγείου μια μητέρα με τα δυο παιδιά της παίζουν στις κούνιες. Από κάτω το πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής. Φτάσαμε πάλι στο κτίριο του συλλόγου, μέσα χορεύουν ενήλικες· τα παιδιά είναι έξω και παίζουν.
