Digea: οι ψηφιακοί αεριτζήδες

γράφει ο Κώστας Ζαφείρης

Πέρσι τέτοια εποχή, το καρτούν με την αντιπαθητική φωνή 24 ώρες το 24ωρο προπαγάνδιζε τη μετάβαση στην ψηφιακή εποχή των τηλεοράσεων. Τελικά η διαβόητη μετάβαση σε μας εδώ στη Χίο πραγματοποιήθηκε μέσα μια νύχτα το Σεπτέμβριο. Πανικός. Παλιές τηλεοράσεις πετάχτηκαν και καινούργιες αποκτήθηκαν, αγοράστηκαν σωρηδόν αποκωδικοποιητές σήματος, οι τεχνίτες δούλεψαν νυχθημερόν, οι παππούδες κι οι γιαγιάδες τα παίξανε με τα διπλά τηλεκοντρόλ…

Και μετά; Μετά μια τρύπα στο νερό. Η ψηφιακή εποχή αποδείχθηκε ελεεινή και τρισάθλια σε σχέση με την προηγούμενη, επάρατο, αναλογική εποχή. Εικόνα που παγώνει, εικόνα που διαλύεται, φωνή από το υπερπέραν, δίχως εικόνα. Ολόκληρες περιοχές, όπως ο Βροντάδος έχουν πέσει σε μαύρη τρύπα και δε βλέπουν τίποτα. Ας μη σηκώνουν κάποιοι ειρωνικά το φρύδι λέγοντας «ε… και τι έγινε;». Για πολύ κόσμο το χαζοκούτι είναι το μόνο ξέσκασμα και διασκέδασή του.

Υποσχέθηκαν ότι στην πορεία όλα θα φτιάξουν. Κάθε αρχή και δύσκολη, είπαμε και περιμέναμε. Ακολούθησαν διαβήματα, επιστολές, διαμαρτυρίες. Μετά υποτίθεται ότι ήρθε ο αρμόδιος φορέας ελέγχου, η Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών, μέτρησε το σήμα και βρήκε την κάλυψη απολύτως επαρκή. Όταν το ανακοίνωσαν περιχαρείς ξεκαρδίστηκαν και τα τηλεκοντρόλ. Μετά «προσφέρθηκε» η Περιφέρεια να ξοδέψει κάπου 600.000 € για να καλύψει τις ανεπάρκειες και τις αρπακολλατζίδικες δουλειές της Digea. Αλλά τα χρήματα ήταν κοινοτικά, και η κοινοτική νομοθεσία, δικαίως, δεν το επιτρέπει. Στο μεταξύ μάθαμε ότι οι της Digea εκτός από αεριτζήδες είναι και μπαταχτσήδες. Ούτε το ρεύμα για τις εγκαταστάσεις τους δεν πληρώνουν κι ο Δήμος σκέφτεται να τους το κόψει. Και καλά θα κάνει.

Η ιστορία είναι ενδεικτική και πολλαπλώς διδακτική. Για να εφαρμοστεί μια κοινοτική οδηγία (ψηφιακή μετάβαση), στήνεται στο άψε σβήσε ένας ιδιωτικός φορέας. Στην ουσία ένα τραστ των εγχώριων καναλαρχών. Την ίδια εποχή, εντελώς τυχαία, κλείνει με το έτσι θέλω ο μόνος δημόσιος φορέας που έχει την τεχνογνωσία και την υποδομή να κάνει τη δουλειά, η Ε.Ρ.Τ. Όταν ο ιδιωτικός φορέας αποδεικνύεται ανεπαρκής για να προσφέρει τις υπηρεσίες που υποσχέθηκε, προσφεύγει κλαψουρίζοντας στο Κράτος και ζητάει δημόσιο χρήμα για να καλύψει τα κενά του. Αναρωτιέμαι, μετά από όλα αυτά, αν θα ζητηθούν ευθύνες, αν θα γίνει καμιά καταγγελία σύμβασης, αν θα πάει κανείς στον εισαγγελέα. Ή αν θα πάμε για κανέναν «έντιμο συμβιβασμό» με τους αεριτζήδες, που είναι και της μόδας.