γράφει ο Γιώργος Χατζελένης
Την ερχόμενη Κυριακή θα πραγματοποιηθούν πρόωρες εκλογές στη φτωχότερη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Βουλγαρία. Στις κρίσιμες αυτές εκλογές, τα φαβορί είναι η αρχηγός του Σοσιαλιστικού Κόμματος Κορνιλία Νίνοβα κι ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος του κεντροδεξιού κόματος GERB Μπόικο Μπορίσοφ.
Ρυθμιστές όμως του αποτελέσματος πιθανότατα να είναι τα κόμματα της τουρκόφωνης μειονότητας, για τα οποία υπήρξαν αναφορές για παράνομη χρηματοδότηση τους από την κυβέρνηση της Άγκυρας (αναφέρθηκε για χορηγία 20 εκατομμυρίων δολαρίων από την τουρκική προεδρεία της Δημοκρατίας στο νέο κόμμα DOST). Παράλληλα υπολογίσιμη δύναμη είναι το εθνικιστικό κόμμα το οποίο στις προηγούμενες εκλογές είχε κερδίσει 21 έδρες αλλά και το νεοϊδρυθέν νεοναζιστικό κόμμα (αφορμή της δημιουργίας του ήταν η μαζική είσοδος των Σύρων).
Όλα ξεκίνησαν από τον περσινό Ιανουάριο όταν έπεσε η κυβέρνηση μετά από μαζικές εξεγέρσεις σε Σόφια κι άλλες τριάντα πόλεις (πρώτη φορά μετά το 1997), εξαιτίας των υψηλών λογαριασμών της ηλεκτρικής ενέργειας. Σήμερα αυτή η οργή εκφράζεται ενάντια στην πολιτική διαφθορά αλλά και στην αύξηση των τιμών σε βασικά αγαθά, ενώ υπάρχει κι έντονο κλίμα δυσπιστίας απέναντι στις προεκλογικές υποσχέσεις για καταπολέμηση της διαφθοράς κι αύξησης μισθών και συντάξεων.
Η παραπάνω κατάσταση έχει προκαλέσει παράλληλα στους Βούλγαρους ένα αίσθημα αποστροφή προς τις Βρυξέλλες, κατηγορώντας την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι τους αντιμετωπίζει ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, κάτι το οποίο τους ωθεί να στρέψουν το βλέμμα του προς τη μεριά της Μόσχας.
Παρ’ όλα αυτά η κεντροδεξιά επιμένει στην «ευρωπαϊκή πορεία» επιχειρηματολογώντας με την αναγκαιότητα των κοινοτικών προγραμμάτων κι επιχορηγήσεων. Για να κερδίσει μάλιστα ψήφους κι από τα άκρα, ο Μπορίσοφ κινδυνολογεί ασύστολα για τα κύματα των μουσουλμάνων προσφύγων που θα κυριεύσουν τη χώρα του.
Οι εκλογές αυτές μπορεί να μην έχουν την βαρύτητα των επερχόμενων που περιμένουμε (Γαλλία και Γερμανία) αλλά σίγουρα έχουν μεγάλο ενδιαφέρον για τη χώρα μας, αρκεί να αναλογιστούμε πως έχουμε κάποια σημαντικά κοινά χαρακτηριστικά με την Βουλγαρία. Μπορεί οι γείτονες να έχουν σχετικά χαμηλή ανεργία αλλά αυτό οφείλεται στ’ ότι όσοι είναι οι εργαζόμενοι (περίπου 2 εκατομμύρια κάτοικοι), τόσοι είναι κι αυτοί που έχουν μεταναστεύσει, ειδικά μετά την οικονομική κατάρρευση της χώρας, με τη βοήθεια του ΔΝΤ. Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα της γειτονικής μας χώρας, είναι η δημογραφική κρίση (ο πληθυσμός μειώνεται ταχύτατα και γερνά απειλητικά). Μία ακόμη κρίση που αρχίζει να εντείνεται κι εδώ…
