20160413
Απόγευμα, ο ήλιος φωτίζει τη δυτική πλευρά του χωριού, η ανατολική είναι στη σκιά· μια γυναίκα με τα εγγόνια της ξεχορταριάζει το χωράφι κάτω από το σπίτι, ένας ηλικιωμένος μόλις έχει ταΐσει το σκυλί του, κλείνει την πόρτα της αυλής και κατευθύνεται προς την πλατεία. Και τα τρία καφέ-μπαρ της πλατείας έχουν αρκετό κόσμο για τέτοια ώρα· είναι ακόμα νωρίς, δεν έχει κρύο και όλοι κάθονται έξω. Τριγυρίζω στα μπερδεμένα σοκάκια· ο παλιός οικισμός είναι σε αρκετά καλή κατάσταση, γιατί σε αντίθεση με τα περισσότερα μαστιχοχώρια στην Ελάτα τα περισσότερα παλιά σπίτια κατοικούνται. Είναι το πιο απoμακρυσμένο από τα μαστιχοχώρια του νότου. Είτε προσεγγίσεις το χωριό από τη Bέσσα, είτε από το Λιθί ή το Πυργί θα διασχίσεις πλαγιές με καμμένα πευκοδάση.
Στη δυτική πλευρά είναι ένα σιδηρουργείο, δυο άντρες κάτι μαστορεύουν, σκέφτομαι να μπω αλλά διστάζω. Συνεχίζω, συναντιέμαι με δυο γυναίκες που περπατούν, η ηλικιωμένη με χαιρετά, η άλλη είναι η γυναίκα που την προσέχει· η ηλικιωμένη είναι απορροφημένη στον δικό της κόσμο, η κοπέλα την κρατάει από το μπράτσο και με το άλλο χέρι μιλάει στο τηλέφωνο. Διασχίζω αναπαλαιωμένες κατοικίες, αυλές ζώων, ερείπια, αποθήκες. Συναντώ αρκετά τρίκυκλα «τρακτεράκια», διαδεδομένα σε όλο το νησί την δεκαετία του ογδόντα που υπήρχαν πια δρόμοι· τότε οι αγρότες που είχαν χρήματα αγόραζαν φορτηγάκια Toyota, Mazda και Datsun όσοι δεν είχαν ή ήταν μεγαλύτεροι σε ηλικία έπαιρναν τέτοια τρακτέρ που πήγαιναν παντού. Εδώ υπάρχουν ακόμη αρκετά. Έφτασα στο δημοτικό, κλειστό αλλά σε πολύ καλή κατάσταση, «το χρησιμοποιούν για τις γιορτές» μου είπαν δυο παιδιά που έπαιζαν μπάσκετ. «Σχολείο πηγαίνουμε στο Πυργί, σε όλο το δημοτικό είμαστε 13 παιδιά από την Ελάτα». Δεν είναι και λίγα για ένα μικρό χωριό.
Κάτω από τον περιφερειακό στα μικρά χωράφια, το χώμα έχει γίνει λεπτό σαν αλεύρι από τα πολλά σκαψίματα, έχουν φυτέψει καλοκαιρινούς μπαξέδες· ντομάτες, πιπεριές, κολοκύθια, μελιτζάνες… Κοντοστέκομαι, ένας άντρας ποτίζει με το λάστιχο· «τι θες;» «τίποτα, φωτογραφίες βγάζω» «και γω ποτίζω». Συνέχισα, μπήκα πάλι στο χωριό, σταματώ στη μεγάλη εκκλησία, μοιάζει τεράστια ανάμεσα στους στενούς δρόμους. Μόλις τελείωσε η λειτουργία της προηγιασμένης και μερικές γυναίκες βγαίνουν στο βοτσαλωτό αυλόγυρο. Η γηραιότερη περπατά προσεκτικά με το μπαστούνι της, κρατιέται από τον τοίχο και σιγά σιγά κατεβαίνει τα σκαλοπάτια.
