γράφει ο Τέλης Τύμπας
Δεν γνωρίζω όσα θα ήθελα για την ιστορία της Κούβας. Διαφωνώ πάντως με την αποτίμηση της ιστορίας αυτής με μέτρο την πολύ κακή σημερινή κατάσταση της αριστεράς και της οικολογίας ή /και την κακή και διαρκώς επιδεινούμενη κατάσταση της πλειοψηφίας των κοινωνιών, ακόμη και στην Ευρώπη. Το μέτρο πρέπει να είναι πολύ απαιτητικότερο και να βασίζεται στις κορυφές της παγκόσμιας ιστορίας των εργατικών και εν γένει κοινωνικών κατακτήσεων, όχι στα χαμηλότερα σημεία της. Όσοι υλοποιούν τον ακραίο καπιταλισμό των μνημονίων στο όνομα ενός αριστερού πραγματισμού μπορεί να βολεύονται με ένα χαμηλότερο μέτρο (με την ευκαιρία, η αριστερά δεν είναι με τον πραγματισμό αλλά με τον ρεαλισμό). Όσες κι όσοι θεωρούμε σαν ελάχιστη βάση τις κατακτήσεις των μεταπολεμικών δεκαετιών στην Ευρώπη, από τους μισθούς στο Λουξεμβούργο μέχρι τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων στην Σουηδία, δεν μπορούμε προφανώς να συμφωνήσουμε με ένα μέτρο που διαρκώς χαμηλώνει.
Από τα όσα γράφτηκαν για την Κούβα, με δεδομένη την οικολογική κρίση, αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση και αξίζει νομίζω να μελετηθεί αναφέρεται στην πρόσφατη ιστορία της. Πως είναι δυνατόν η Κούβα να έχει ίδια και καλύτερα ποσοστά ανάπτυξης στην παιδεία και την υγεία σε σύγκριση με τις ΗΠΑ με το 1/10 περίπου της κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας και εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα; Το διάγραμμα από το σχετικό άρθρο του Guardian.
