Με την απόφασή της για το κλείσιμο της ΕΡΤ η κυβέρνηση έπληξε τη πολιτιστική κληρονομιά της χώρας και την ενημέρωση χωρίς κραυγές, με σεβασμό προς το συνομιλητή. Μπορεί το Αρχείο της να μην είναι πλέον προσβάσιμο στους πολίτες, όμως οι μνήμες μας δεν μπορούν ούτε να σβηστούν, ούτε να λογοκριθούν.
Η επαφή μου με την ΕΡΤ ξεκινά από τα πρώτα χρόνια της ζωής μου, στα μέσα της δεκαετίας του 80. Με συγκίνηση θυμάμαι τις ποιοτικές παιδικές παραγωγές της εποχής, όπως τις παραστάσεις θεάτρου σκιών του Ευγένιου Σπαθάρη ή του Χαρίδημου, «του κουτιού τα παραμύθια» της οικογένειας Σοφιανού, ή τις παιδικές εκπομπές του Γιάννη Ζουγανέλη, τις χιουμοριστικές σειρές «Ο Ανδροκλής και τα λιοντάρια του», με τον Κώστα Βουτσά ή το «Ορκιστείτε παρακαλώ» με τον Γιάννη Μιχαλόπουλο, στο ρόλο του προέδρου του δικαστηρίου. Επίσης τις μεταφορές βιβλίων στη μικρή οθόνη όπως την αμίμητη Μαντάμ Σουσού του Δημήτρη Ψαθά με την Άννα Παναγιωτοπούλου ή τη θρυλική Λωξάντρα της Μαρίας Ιορδανίδου με τη Μπέτυ Βαλάση. Με τη –δήθεν- απελευθέρωση των συχνοτήτων ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών συχνοτήτων, ομολογώ πως με μάγεψαν κι εμένα οι σειρήνες της «ελεύθερης τηλεόρασης» για αρκετά χρόνια, έως τα γυμνασιακά, όταν ανακάλυψα ξανά την ΕΡΤ στη ραδιοφωνική της όμως εκδοχή τη θρυλική ΕΡΑ και ιδίως το Δεύτερο Πρόγραμμα, απ’ όπου έμαθα τους Έλληνες συνθέτες και ιδίως τους κορυφαίους: Μίκη Θεοδωράκη, Μάνο Χατζιδάκι, Σταύρο Ξαρχάκο, Ανδρέα Αδριόπουλο, Μάνο Λοΐζο, Δήμο Μούτση και τους σημαντικότατους ποιητές που μελοποίησαν με κυριότερους τους νομπελίστες ποιητές Γιώργο Σεφέρη, Οδυσσέα Ελύτη, όταν τα ιδιωτικά μέσα προωθούσαν τα εύπεπτα και ανούσια τραγούδια της λεγόμενης «μουσικής βιομηχανίας». Τα τελευταία χρόνια με τη συνεχόμενη πτώση της ποιότητας της ιδιωτικής τηλεόρασης, η δημόσια τηλεόραση αποτελούσε μοναδικό φάρο παιδείας με τις ποιοτικές της εκπομπές. Ας αναλογιστούμε πόσο φτωχότερη είναι από σήμερα η Ελληνική τηλεόραση με την απουσία εκπομπών όπως «η Μηχανή του χρόνου», «Το αλάτι της γης», «Ριμέικ», «Αληθινά Σενάρια», «Ανιχνεύσεις» που δεν έχουν αντίστοιχες στα ιδιωτικά κανάλια.
Σήμερα η ΕΡΤ αύριο ποιός έχει σειρά;
Μετά το ανοσιούργημα του κλεισίματος της ΕΡΤ πόσο σίγουροι είμαστε πως δεν θα έρθει και η σειρά της Ιστορικής Βιβλιοθήκης της Χίου; Αυτοί που βιάστηκαν να διαβεβαιώσουν για τις αγαθές προθέσεις της κυβέρνησης, σχετικά με το μέλλον της Βιβλιοθήκης και να κατακερευνώσουν όλους εμάς που ανησυχούμε, πόσο ανόητοι μου φαίνονται! Κοιμούνται και η κυβέρνηση δουλεύει.
Συζήτηση2 Σχόλια
Με την απόφασή της για το κλείσιμο της ΕΡΤ η κυβέρνηση έπληξε τη πολιτιστική κληρονομιά της χώρας και την ενημέρωση χωρίς κραυγές, με σεβασμό προς το συνομιλητή. Μπορεί το Αρχείο της να μην είναι πλέον προσβάσιμο στους πολίτες, όμως οι μνήμες μας δεν μπορούν ούτε να σβηστούν, ούτε να λογοκριθούν.
Η επαφή μου με την ΕΡΤ ξεκινά από τα πρώτα χρόνια της ζωής μου, στα μέσα της δεκαετίας του 80. Με συγκίνηση θυμάμαι τις ποιοτικές παιδικές παραγωγές της εποχής, όπως τις παραστάσεις θεάτρου σκιών του Ευγένιου Σπαθάρη ή του Χαρίδημου, «του κουτιού τα παραμύθια» της οικογένειας Σοφιανού, ή τις παιδικές εκπομπές του Γιάννη Ζουγανέλη, τις χιουμοριστικές σειρές «Ο Ανδροκλής και τα λιοντάρια του», με τον Κώστα Βουτσά ή το «Ορκιστείτε παρακαλώ» με τον Γιάννη Μιχαλόπουλο, στο ρόλο του προέδρου του δικαστηρίου. Επίσης τις μεταφορές βιβλίων στη μικρή οθόνη όπως την αμίμητη Μαντάμ Σουσού του Δημήτρη Ψαθά με την Άννα Παναγιωτοπούλου ή τη θρυλική Λωξάντρα της Μαρίας Ιορδανίδου με τη Μπέτυ Βαλάση. Με τη –δήθεν- απελευθέρωση των συχνοτήτων ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών συχνοτήτων, ομολογώ πως με μάγεψαν κι εμένα οι σειρήνες της «ελεύθερης τηλεόρασης» για αρκετά χρόνια, έως τα γυμνασιακά, όταν ανακάλυψα ξανά την ΕΡΤ στη ραδιοφωνική της όμως εκδοχή τη θρυλική ΕΡΑ και ιδίως το Δεύτερο Πρόγραμμα, απ’ όπου έμαθα τους Έλληνες συνθέτες και ιδίως τους κορυφαίους: Μίκη Θεοδωράκη, Μάνο Χατζιδάκι, Σταύρο Ξαρχάκο, Ανδρέα Αδριόπουλο, Μάνο Λοΐζο, Δήμο Μούτση και τους σημαντικότατους ποιητές που μελοποίησαν με κυριότερους τους νομπελίστες ποιητές Γιώργο Σεφέρη, Οδυσσέα Ελύτη, όταν τα ιδιωτικά μέσα προωθούσαν τα εύπεπτα και ανούσια τραγούδια της λεγόμενης «μουσικής βιομηχανίας». Τα τελευταία χρόνια με τη συνεχόμενη πτώση της ποιότητας της ιδιωτικής τηλεόρασης, η δημόσια τηλεόραση αποτελούσε μοναδικό φάρο παιδείας με τις ποιοτικές της εκπομπές. Ας αναλογιστούμε πόσο φτωχότερη είναι από σήμερα η Ελληνική τηλεόραση με την απουσία εκπομπών όπως «η Μηχανή του χρόνου», «Το αλάτι της γης», «Ριμέικ», «Αληθινά Σενάρια», «Ανιχνεύσεις» που δεν έχουν αντίστοιχες στα ιδιωτικά κανάλια.
Σήμερα η ΕΡΤ αύριο ποιός έχει σειρά;
Μετά το ανοσιούργημα του κλεισίματος της ΕΡΤ πόσο σίγουροι είμαστε πως δεν θα έρθει και η σειρά της Ιστορικής Βιβλιοθήκης της Χίου; Αυτοί που βιάστηκαν να διαβεβαιώσουν για τις αγαθές προθέσεις της κυβέρνησης, σχετικά με το μέλλον της Βιβλιοθήκης και να κατακερευνώσουν όλους εμάς που ανησυχούμε, πόσο ανόητοι μου φαίνονται! Κοιμούνται και η κυβέρνηση δουλεύει.