γράφει ο Τέλης Τύμπας
«Ας αναλογιστούμε», προτείνει το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας ‘Αρχιπέλαγος’, «τις επιπτώσεις από ένα αντίστοιχο [με αυτό στον Σαρωνικό] ατύχημα που θα μπορούσε να συμβεί κάθε στιγμή στο Αιγαίο, για παράδειγμα στο Στενό του Καφηρέα, ανάμεσα στην Εύβοια και την Άνδρο, ή στο στενό Κυθήρων – Ελαφονήσου, ή σε άλλα αντίστοιχα σημεία υψηλού ρίσκου. Αυτά τα στενά περάσματα διαπλέονται κάθε μήνα περίπου 250-300 πετρελαιοφόρα και δεκάδες άλλα πλοία με επικίνδυνα φορτία (πχ υδατοδιαλυτές, τοξικές χημικές πρώτες ύλες, η ανάκτηση των οποίων είναι αδύνατη), με χωρητικότητα που μπορεί να ξεπεράσει τους 120.000 τόνους. Περίπου το 50% αυτών φέρει σημαίες ευκαιρίας, γεγονός που αυξάνει περαιτέρω την πιθανότητα ατυχήματος».
Αλήθεια, πόσα πλοία με επικίνδυνα φορτία διαπλέουν κάθε τοπικό πέρασμα στις ελληνικές θάλασσες και πελάγη; Και τι σημαία φέρουν; Μήπως, για να γίνει μια αρχή, στο επόμενο Δημοτικό Συμβούλιο θα έπρεπε να αναληφθεί πρωτοβουλία για να μάθουμε αμεσότατα τον αριθμό που αντιστοιχεί στα περάσματα πλοίων γύρω από το δικό μας νησί; Και να προωθηθεί, την αμέσως επόμενη ημέρα, το πάνδημο ελπίζω αίτημα για (αντιγράφω και πάλι από το ‘Αρχιπέλαγος’) «ανάπτυξη μηχανισμών, αξιοποιώντας νέες τεχνολογίες και την υπάρχουσα τεχνογνωσία, καθώς και το υφιστάμενο δυναμικό της χώρας μας, τόσο από το δημόσιο όσο και από τον ιδιωτικό τομέα για την αντιμετώπιση θαλάσσιων ατυχημάτων». Όπως και για να ικανοποιηθεί παράλληλα η άμεση «η ανάγκη καθορισμού διαδρόμων κυκλοφορίας των πλοίων (traffic separation), αλλά μηχανισμού ελέγχου κυκλοφορίας (traffic control) στο σύνολο των ελληνικών θαλασσών και ιδίως στο Αιγαίο (και όχι αυτά να καλύπτουν μόνο στα κεντρικά λιμάνια της χώρας, όπως συμβαίνει σήμερα)». Δηλαδή να καλύπτεται και το μέρος του Αιγαίου που αντιστοιχεί στο νησί μας και σε κάθε άλλο νησί. Αναφέρονται κι άλλα ιδιαίτερα χρήσιμα στο ίδιο κείμενο του ‘Αρχιπελάγους’, όπως αυτό για το ποιος θα έπρεπε αυτονόητα να αναλάβει το κόστος υλοποίησης των παραπάνω. Θα κερδίσουμε πολλά αν διαβάσουμε το κείμενο αυτό: http://archipelago.gr/navagio-sto-saroniko-deka-imeres-meta/.
Μία μόνο επιπλέον παράγραφος για κάτι που απασχολεί πολύ το νησί μας, το μέλλον του σε σχέση με τον τουρισμό: με τις μικρές και μεγάλες διαφορές μας (άλλοι προτείνοντας την εστίαση σε έναν ποιοτικό τουρισμό με βάση το περιβάλλον και τον πολιτισμό κι άλλοι υποστηρίζοντας την ενίσχυση του μαζικού τουρισμού με πύρινες επιφυλλίδες, ενδυμασίες φολκλόρ ή αεροδρόμια-λιμάνια που μπορούν να μεγαλώσουν πολύ αλλά δεν τα αφήνουν οι κακοί δράκοι) θα συμφωνούσαμε ότι το τοξικό φορτίο ενός και μόνο πλοίου σε ένα από τα στενά περάσματα του νησιού μας θα αρκούσε για να καταστρέψει κάθε προσπάθεια κι επένδυση για τουρισμό για δεκαετίες; Υπερβολικό; «Αξιοσημείωτο», επισημαίνει σχετικά το ‘Αρχιπέλαγος’, «είναι ότι σύμφωνα με την εμπειρία από το ατύχημα του Exxon Valdez το 1989, σήμερα σχεδόν 30 χρόνια μετά, υπάρχει ακόμα στο θαλάσσιο πυθμένα της περιοχής στρώμα πετρελαιοειδών που παραμένουν τοξικά και συνεχίζουν να ρυπαίνουν οικοσυστήματα και τα ιχθυαποθέματα».
Στη φωτογραφία το Exxon Valdez από μια επόμενη ζωή του, αυτή ως Exxon Mediterranean.
