20161119
Στη βόρεια είσοδο του χωριού είναι το τυροκομείο της οικογένειας Πυργούση, όταν μπήκα συσκεύαζαν κεφαλοτύρι και επιτραπέζιο τυρί. «Αυτό είναι σκληρό για τα μακαρόνια, τα αδέλφια είμαστε τέσσερις άντρες και μια γυναίκα, μοιράζουμε τις δουλειές. Τα κατσίκια είναι στη Βολισσό, την άνοιξη τα φέρνουμε εδώ. Εδώ δε μένει κανείς πια».
Παρότι δεν έχει μόνιμους κατοίκους ο οικισμός είναι σε καλή κατάσταση, αρκετά σπίτια είναι συντηρημένα και οι δυο πέτρινες εκκλησίες σε άριστη κατάσταση, στη μικρή εκκλησία ένα συνεργείο έξι Αλβανών μαστόρων από τη Χώρα ολοκληρώνει την αρμολόγιση στον πέτρινο τοίχο της αυλής. Πολλά έργα εξωραϊσμού έχουν γίνει από δωρεές, συνεχώς βλέπω μαρμάρινες πινακίδες: «Το έργο είναι προσφορά της οικογένειας … εις μνήμην …».
Στην πάνω πλευρά ακολουθώ το αυλάκι του νερού και φτάνω στη δεξαμενή, το αυλάκι πια δεν τρέχει, το νερό διοχετεύεται με σωλήνες. Λίγο παραπάνω είναι το νεκροταφείο, ανεβαίνω. Όλοι σχεδόν οι τάφοι είναι περιποιημένοι· διαβάζω το όνομα Νίκος Λιάκαρης «γεννήθηκε το 1913 και πέθανε το 2012». Τον είχα γνωρίσει πριν μερικά χρόνια στο καφενείο του χωριού, ήταν ηλικιωμένος αλλά ακμαίος, αντιγράφω εδώ τις σημειώσεις μου από τότε: «Μας ήφαγε η Αμερική! Στον κώλο της μας ήβαλε και θράφηκε η Αμερική, μας πήρε τα παιδιά. Από έξι χρονών γύριζα στα βουνά, τα βλέπεις όλα αυτά από κάτω; απόξω τα ξέρω, τρακόσα πρόβατα και κατσίκια είχα· ήμουν στα καράβια, στα υπεροκεάνια για την Αυστραλία, ύστερα επήγα στην Αμερική, ‘εν έκατσα πολύ, γύρισα πίσω· ο πιο μεγάλος είμαι εδώ σ’ όλα τα χωριά, ενενήντα οκτώ! Χορεύω ακόμα, ήθελα ο Θεός το τραγούδι να μου χαρίσει, αλλά μου ‘δωκε το χορό· ό,τι γύρευα το ‘βρισκα, ήμουν μερακλής.»
Κατεβαίνω στο καφενείο, ανοίγει πια μόνο το καλοκαίρι, απέναντι είναι το ηρώων, η κοινοτική αίθουσα, η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, δύο μπασκέτες και η πηγή του νερού -«το νερό του Αγγέλου»· δροσερό και εύγευστο νερό, πίνω, ρίχνω στο πρόσωπό μου, πλένω τα χέρια και το λαιμό μου. Κοιτάζω προς τη θάλασσα, ο ήλιος δυνατός μου κλείνει τα μάτια.
το επόμενο Σάββατο οι Κυπουργιές ολοκληρώνουν το θέμα «τα χωριά»
