γράφει ο Γιώργος Χατζελένης
Ιδιαίτερη εντύπωση μου προκάλεσε το γεγονός της Κολωνίας το βράδυ της Πρωτοχρονιάς. Οι καταγγελίες για μαζική σεξουαλική παρενόχληση γυναικών μου έφερε στο μυαλό τα γεγονότα της πλατείας Ταχρίρ στο Κάιρο, με τον ομαδικό βιασμό της Ολλανδέζας δημοσιογράφου. Στη περίπτωση όμως της γερμανικής πόλης, οι φήμες έχουν οργιάσει επικίνδυνα. Τα στοιχεία που έχουν δοθεί στην αστυνομία είναι μέχρι στιγμής ανεπαρκή ενώ το κύμα νέων αναφορών και σε άλλες πόλεις όπως το Αμβούργο, η Στουτγάρδη κι αλλού περισσότερο σύγχυση και φόβο προκαλούν παρά προβληματισμό.
Από την μέρα που άρχισαν να κυκλοφορούν μαρτυρίες σε εφημερίδες και διαδικτυακές πλατφόρμες, δημιουργήθηκε ένα κύμα πανικού στις δυτικές κοινωνίες κι έγινε αφορμή για νέες ακροδεξιές αντιδράσεις. Δεν αποκλείω το ενδεχόμενο αυτό. Με τρομάζει όμως η ευκολία με την οποία κατηγοριοποιείται μία ομάδα ανθρώπων και η διάθεση για διόγκωση της ανασφάλειας και του φόβου από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Το χειρότερο όμως είναι πως η ξενοφοβία κι ο ρατσισμός φουντώνουν ανεξέλεγκτα καθώς βρίσκεται σε εξέλιξη το προσφυγικό θέμα.
Έχοντας λοιπόν στο νου μου όλες τις ακροδεξιές αντιδράσεις και τις διαδηλώσεις κατά των προσφύγων που έχουν πραγματοποιηθεί τους περασμένους μήνες σε αρκετές ευρωπαϊκές πόλεις, διαπιστώνω πως κάθε τι που συμβαίνει πλέον στην Γηραιά Ήπειρο είναι ύποπτο. Κι όσο αυτό δε μπορεί να υποστηρίξει τη στάση του, τόσο θα «ζούμε» γεγονότα αντίστοιχα μ’ αυτά της Κολωνίας. Αν όμως χρησιμοποιείται ως όπλο προπαγάνδας (αν τελικά αποδειχθεί αυτό) ένα τόσο ευαίσθητο θέμα όσο αυτό της σεξουαλικής παρενόχλησης και του βιασμού γυναικών, τότε δυστυχώς ερχόμαστε αντιμέτωποι με την αντίπερα όχθη της ανηθικότητας.
Τις περασμένες μέρες κυκλοφόρησε το γερμανικό περιοδικό Focus με ένα άκρως ρατσιστικό και σεξιστικό εξώφυλλο με τίτλο: «Οι γυναίκες καταγγέλλουν: Μετά τις σεξουαλικές επιθέσεις από μετανάστες: Είμαστε ακόμη ανεκτικοί ή ήδη τυφλοί;». Μία αβάσιμη στοχοποίηση ανθρώπων χωρίς στοιχεία. Δεν μένει όμως μόνο στο τίτλο διότι κι η φωτογραφία παίζει το δικό της ρόλο. Μία λευκή γυναίκα, γυμνή κι ευάλωτη στα «μαύρα» σημάδια που της άφησαν οι βιαστές της. Το βρώμικο μαύρο με το καθαρό λευκό, είναι ένα από τα παλιότερα ρατσιστικά μοτίβα. Ο αρχισυντάκτης του περιοδικού Ulrich Reitz υποστήριξε με προκλητικό τρόπο τη συγκεκριμένη επιλογή κλείνοντας την απάντησή του απέναντι στις επικρίσεις με την εξής φράση: «Όποιος χαρακτηρίζει ρατσιστικό το εξώφυλλο φοβάται να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα». Ο ίδιος επιμένει πως καταδικάζει τον βιασμό μέσα από το περιοδικό του. Όμως εγώ διακρίνω πως υπηρετεί την κουλτούρα κάθε είδους βιασμού μέσα από τη δουλειά του…
Αυτό που δε μπορούν να συνειδητοποιήσουν είναι πως με την προπαγάνδα και την τρομοκρατία τους, ανοίγουν τους ασκούς του Αιόλου σε μία Ευρώπη που ισορροπεί επικίνδυνα πάνω σε ένα τεντωμένο σκοινί…
