το Δημοψήφισμα, το Δίκτυο και ο Λιαντίνης
γράφει ο Γιώργος Κάκαρης
Ανταλλάξαμε προχθές email με φίλη που βρίσκεται στο εξωτερικό και αναπόφευκτα η κουβέντα μεταφέρθηκε στη διαπραγμάτευση και το δημοψήφισμα το οποίο είχε ανακοινωθεί λίγες ώρες πριν.
Χωρίς δεύτερη σκέψη, της έστειλα το παρακάτω απόσπασμα από ανακοίνωση του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, το οποίο μέσα σε 5 γραμμές είχε χωρέσει τα περισσότερα από αυτά που στριφογύριζαν στον κεφάλι μου: “Δεν έχουμε αυταπάτες για τα όρια και τη συνέπεια της κυβέρνησης (όλοι αντιλαμβανόμαστε τι θα είχε συμβεί αν η ΕΕ και το ΔΝΤ δεν ήταν τόσο άπληστοι και κυνικοί και είχαν αποδεχθεί τις απολύτως μνημονιακές «47+5 σελίδες» της ελληνικής πλευράς.), ούτε γνωρίζουμε πώς η κυβέρνηση θα αξιοποιήσει την επικράτηση του «όχι», ωστόσο η αξία της μάχης του δημοψηφίσματος παραμένει αναλλοίωτη. Μας δίνει τη δυνατότητα, μέσα από τον αγώνα για την επικράτηση του «όχι» και την πιθανότατη νίκη του, να διευρύνουμε το μέτωπο της ρήξης ενάντια σε αυτό της υποταγής, να απεγκλωβιστούμε από τη «διαπραγμάτευση», τον «έντιμο συμβιβασμό» και τον «ευρωμονόδρομο»”.
Συζήτηση6 Σχόλια
Δεν είναι δείγμα Δημοκρατίας να καλείται ο Λαός μέσα σε μία μόνο εβδομάδα να αποφασίσει για ζητηματα τόσο σύνθετα που μόνο ειδικοί είναι σε θέση να κατανοήσουν πλήρως, δηλαδή για κείμενα οικονομικών συμφωνιών. Και επιπλέον κείμενα που πια δεν βρισκονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Και μόνο αυτό δείχνει ότι το ερώτημα που γράφει πάνω του το ψηφοδέλτιο δεν είναι το πραγματικό. Αυτό υποσυνείδητα ή συνειδητά το σντιλαμβάνεται ο μέσος πολίτης και για αυτό σε κουβέντες θα δεις οτι ο καθένας απαντά σε ένα δικό του ερώτημα, όπως αυτός το αντιλαμβάνεται.
Είναι ελικρινές? Είναι σωστό? Είναι έντιμο η χώρα να σύρεται σε μια απόφαση που θα καθορίσει το μέλλον με βάσει ένα ερώτημα που δεν είναι το πραγματικό και το αληθινό? Αυτό προάγει την Δημοκρατία ή τον λαϊκισμό?
Σε περίοδο κρίσης ο λαϊκισμός εντείνεται και οδηγεί σε φανατισμό και σε πόλωση, ιδιαίτερα σε χώρες και σε κοινωνικές ομάδες όπου κυριαρχεί ο ανορθολογισμός και ανεύθυνος, απλοϊκός συναισθηματισμός. O λαϊκισμός αντιβαίνει στην έννοια του κριτικά και ορθολογικά σκεπτόμενου πολίτη.
Ποια είναι η ΚΟΙΝΗ ΣΥΓΚΟΛΗΤΙΚΗ ΟΥΣΙΑ που συστρατεύει πίσω απο το Όχι τον αριστερό Συριζα, τους δεξιούς ΑΝΕΛ και την νεοναζιστική «χρυσή Αυγή»? Γιατί όλοι αυτοί αισθάνονται ότι όταν το ζήτημα καταλήγει τελικά σε ένα απλό ναι η όχι πρέπει να βρθούν σε ένα στρατόπεδο, αυτό του όχι?
Επέτρεψε μου εδώ να σου μεταφέρω μερικά λόγια του Θάνου Λίποβατσ.που έχουν ειπωθεί στις 9
Δεκεμβρίου του 2012, πολύ πριν όλα αυτά:
«Ο αριστερός λαϊκισμός δεν είναι διαφορετικός από τον δεξιό. Εδώ ισχύει ένας «εκλεκτικός» εθνοκεντρισμός. Ο αντισημιτισμός ανθεί βέβαια σε όλους, όπως ο αντιευρωπαϊσμός και ο αντιγερμανισμός, καθώς και ο μικροαστικός φθόνος ενάντια στους «πλούσιους» (όχι απλά ενάντια στους φοροφυγάδες), ή η «συνωμοσιολογία». Ο δεξιός λαϊκισμός επικεντρώνεται επιπλέον στο ρατσισμό ενάντια στους μετανάστες, στους ομοφυλόφιλους και στους αλλόθρησκους. Ο αριστερός λαϊκισμός, ανάμεσα στον μικροαστικό αναρχισμό και στον λενινιστικό ντεσιζιονισμό, επιμένει σε μια εξωπραγματική ολική άρνηση και κριτική σε κάθε αλλαγή, δαιμονοποιεί το μνημόνιο, σαμποτάρει κάθε παραγωγική επένδυση, και δεν προτείνει καμμία ρεαλιστική εναλλακτική λύση: η παραμονή στην Ευρώπη δίχως το μνημόνιο δεν γίνεται. Αν έλθει στην εξουσία, θα οδηγήσει σε γενικευμένη ανομία, αναρχία και χρεωκοπία, η οποία τελικά θα οδηγήσει στη δικτατορία της φασιστικής δεξιάς. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι: ριζικές μεταρρυθμίσεις της δημόσιας διοίκησης και της οικονομίας, παραγωγικές επενδύσεις με στόχο την δημιουργία θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό αλλά και στο δημόσιο χώρο, αξιοπιστία στις σχέσεις με τους εταίρους μας.»
Έχεις πάρει σβάρνα όλα τα άρθρα και ρίχνεις ασύστολη λάσπη γερμανοτσολιά μου. Στις εκθέσεις ιδεών πρέπει να έριχνε πολύ γέλιο ο σχολικός σου δάσκαλός. Καμία βελτίωση όμως
Τα παιδιά που γράφουν στην Απλωταριά είναι στην πλειοψηφία τους φίλοι μου. Και οι απόψεις τους είναι γνήσιες, όσο και οι δικές μου. Είσαι σε ένα site που πιστεύω ότι έχει επίπεδο. Νομίζεις ότι με τα λόγια σου θα με πικάρεις? Ο καθένας εκτίθεται όχι από το τα λόγια των άλλων αλλά απο τα δικά του.
Αφού λοιπόν γνωριζόμαστε και αφού εκτιμάτε τη δουλειά μας, πείτε μας το όνομά σας να ξέρουμε ποιος είστε.
Υποθέτω ότι εξίσου ενδιαφέρεστε να μάθετε πως λέγονται και όσοι δεν αντέχουν τις αντίθετες απόψεις και καταφεύγουν σε υποτιμητικά σχόλια. Ή μάλλον πρώτα σε αυτούς.
Το Ναι στην Ευρώπη θα είναι ένας δύσκολος αλλά σταθερός και δημοκρατικός δρόμος.
Το Όχι θα μας οδηγήσει στην χρεοκοπία και η χρεοκοπία με την σειρά της, σε καταστάσεις που θα κληθούμε να κάνουμε δύσκολες επιλογές μεταξύ ασφάλειας και δημοκρατίας.
Μακάρι ειλικρινά να κανω λάθος. Σε κάθε περίπτωση ελπιζω να μου αναγνωρίζετε ότι έγραψα πάντα με επιχειρήματα και χωρίς να προσβάλω κανέναν και χωρίς να αμφισβητήσω την ανιδοτελή αγάπη όλων μας προς την πατρίδα, και για αυτό με στενοχώρησε οτι απευθυνθήκατε σε μένα και όχι στον άλλο σχολιαστή που με είπε «γερμανοτσολιά» και τα επιχειρήματα μου «λάσπη».
Προφανώς μας ενδιαφέρουν όλοι, αλλά εσείς ένας λόγος περισσότερο μια που είπατε ότι είμαστε φίλοι