γράφει η Ερμιόνη Φρεζούλη
«Επί τη ευκαιρία της άφιξής του στην Ελλάδα
Ο Cristophe Chantepy, Πρέσβης της Γαλλίας στην Ελλάδα,
και ο κύριος Olivier Dovergne
Προσκαλούν την κυρία …. και τον κύριο ….
να τους κάνουν την τιμή να παρευρεθούν σε δεξίωση στην Πρεσβεία της Γαλλίας … »
Η πρόσκληση για δεξίωση στην Πρεσβεία της Γαλλίας εστάλη σε δημοσιογράφους με αφορμή την επίσκεψη του Γάλλου προέδρου στην Ελλάδα τον προηγούμενο μήνα. Ο δεύτερος κύριος που αναφέρεται στην πρόσκληση, μετά τον Πρέσβη, δεν είναι κάποιος αξιωματούχος της Πρεσβείας. Είναι ο σύντροφος/σύζυγος του Πρέσβη. Και ως είθισται, σε αυτού του τύπου της προσκλήσεις, ο Πρέσβης μετά του/ης συζύγου του προσκαλούν. Ο Πρέσβης της Γαλλίας νοιώθει και έχει τη νομιμοποίηση να το κάνει. Του τη δίνει το γαλλικό κράτος.
Στην Ελλάδα, τη Δευτέρα, τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση η νομοθετική πρωτοβουλία του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για το «Σύμφωνο Συμβίωσης και άλλες διατάξεις». Και αυτό το Σύμφωνο Συμβίωσης δεν αφορά μόνο τα ετερόφυλα ζευγάρια, αλλά και τα ομόφυλα. Επιχειρείται, με καθυστέρηση δεκαετιών, να αρθεί η κατάφορη αδικία εις βάρος των ομόφυλων ζευγαριών στη χώρα μας, που στερούνται όλα τα νόμιμα δικαιώματα που απολαμβάνουν τα ετερόφυλα ζευγάρια: φορολογικά, συνταξιοδοτικά, κ.λπ.
Μετά από χρόνια αγώνων της LGBT κοινότητας φαίνεται ότι και στη χώρα μας μια κυβέρνηση τολμά να φέρει στη βουλή ένα νόμο που θα συμβάλει στο να γίνουμε λίγο περισσότερο ίσοι/ες (έχουν πολλά να γίνουν ακόμα, αλλά είναι ένα βήμα κι αυτό). Μέχρι σήμερα, κανένας υπουργός δεν τόλμησε να το κάνει, υπό το φόβο της εκκλησίας κατά κύριο λόγο, αλλά και άλλων θεσμών της κοινωνίας, που και στο άκουσμα και μόνο μιας τέτοιας προοπτικής, διαβεβαίωναν ότι λοιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί και όλα τα συναφή δεινά θα πέσουν στο κεφάλι μας.
Προφανώς ένα νομοθέτημα δεν μπορεί να αλλάξει την κοινωνία. Προφανώς θέλει πολύ δουλειά ακόμα για να γίνουν, και κυρίως να νοιώσουν, απόλυτα ίσοι/ες και αποδεκτοί/ες όσοι/ες έχουν σεξουαλικό προσανατολισμό διαφορετικό από τον συνηθισμένο. Ωστόσο, θα πρέπει επιτέλους να το αποδεχτούμε όλοι/ες: ο/η καθένας/μια μπορεί να διαχειρίζεται όπως θέλει το δικό του σώμα. Η ετεροφυλία δεν είναι κανονικότητα, είναι απλά συνήθεια. Και η ομοφυλοφιλία δεν είναι ούτε του σατανά, ούτε αρρώστια. Είναι κάτι εξίσου κανονικό.
Ελπίζουμε να φτάσει και να ψηφιστεί ο νόμος, που σίγουρα θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερος. Για να γίνει ένα πρώτο βήμα, έστω και πολύ καθυστερημένα.
