γράφει ο Γιώργος Χατζελένης
Οι δηλώσεις το Γερμανού υπουργού οικονομικών σχετικά με τους Έλληνες εφοπλιστές, προκάλεσε απορίες στον ελληνικό λαό και το εξής ερώτημα, «τι δουλειά έχουν οι Γερμανοί με την εμπορική ναυτιλία;»
Κι όμως, σύμφωνα με στοιχεία της περασμένης πενταετίας, οι Γερμανοί εφοπλιστές κατείχαν τον μεγαλύτερο στόλο πλοίων εμπορευματοκιβωτίων (ήλεγχαν 1.800 από τα 5.000 σκάφοι σ’ όλο τον κόσμο). Απ’ αυτά όμως μόνο 400 είχαν γερμανική σημαία.
Μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, η γερμανική ναυτιλία έπεσε σε βαθιά προβλήματα, αναγκάζοντας του Γερμανούς εφοπλιστές να ζητήσουν κρατική διάσωση.
Κι ενώ οι τράπεζες ταλαντευόντουσαν στο αν άξιζε να σωθεί ο συγκεκριμένος κλάδος, η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ πήρε την απόφαση να δώσει μία ακόμη ευκαιρία στην γερμανική ναυτιλία ανακοινώνοντας το φθινόπωρο του 2015 φορολογικές απαλλαγές για τους εφοπλιστές, ευελπιστώντας πως οι εταιρίες τους θα ανακάμψουν.
Ωστόσο, δυο χρόνια αργότερα, οι γερμανικές τράπεζες ξεκίνησαν μία νέα σειρά προειδοποιήσεων για πρόσθετες ζημιές δισεκατομμυρίων από ναυτιλιακά δάνεια, δηλώνοντας πως όλα αυτά τα χρόνια πετούσαν τα λεφτά τους σ’ έναν κλάδο ο οποίος κατέρρεε, μετατρέποντας τα δάνεια σε τοξικό χρέος. Παρ’ όλα αυτά το γερμανικό κράτος εξακολουθεί να παρέχει φοροαπαλλαγές στους εφοπλιστές του.
Παρατηρώντας την πρόσφατη καταρρέουσα ιστορία της γερμανικής ναυτιλίας, μπορούμε να διαπιστώσουμε πως μόνο τυχαίες δεν ήταν οι πρόσφατες δηλώσεις του Γερμανού υπουργού οικονομικών. Δεν τον έπνιξε το άδικο που οι Έλληνες πολιτικοί δεν τα βάζουν με τους εφοπλιστές. Απλά του ξέφυγε ασυνείδητα ένα νεοφιλελεύθερο παράπονο για την δικιά τους αποτυχία.
Οι «ατυχείς» δηλώσεις του Γερμανού υπουργού οικονομικών φανερώνουν τον αθέμιτο, αθόρυβο κι ίσως ανήθικο ανταγωνισμό των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κάτι που αναιρεί την παρελθοντική ιδέα της Ευρώπης των Λαών.
Κύριε Σόιμπλε πιστεύω πως γνωρίζετε καλά πως οι ανταγωνιστές δεν μπορούν να είναι κι εταίροι.
