γράφει ο Τέλης Τύμπας
«Κόβουν το ρεύμα…ΣΥΡΙΖΑ», ενημέρωνε καλή δημοσιογράφος καθημερινής επαρχιακής εφημερίδας, πληροφορώντας για διακοπές παροχής ρεύματος σε πολλά νοικοκυριά οφειλετών που αδυνατούν να πληρώσουν. Από μια περιδιάβαση στον επαρχιακό τύπο διαπιστώνει κανείς ότι το ίδιο λαμβάνει χώρα και αλλού στην Ελλάδα, δημιουργώντας στη δημοσιογραφική κοινότητα και την κοινωνία δικαιολογημένες απορίες για την αιτία της πλήρους αντιστροφής της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί όμως κόβεται το ρεύμα ΣΥΡΙΖΑ, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει σήμερα το αντίθετο από αυτό που είχε αποτελέσει μια αιχμή της δραστηριοποίησης του στα κινήματα αλληλεγγύης που τον ώθησαν αποφασιστικά στην κυβερνητική εξουσία; Ισχύει αυτό που λέγεται από περιβάλλοντα φίλα προσκείμενα στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ, ότι δηλαδή το ρεύμα κόβεται για λόγους δημοσίου συμφέροντος και όχι μνημονιακών υποχρεώσεων; Ήταν δηλαδή πράγματι ανώριμοι και εντέλει κατά του δημοσίου συμφέροντος όσοι με τη δημόσια συμμετοχή τους στα κινήματα αλλά και με εσωτερικές επεξεργασίες στη Γραμματεία του Πανελλαδικού Τμήματος Ενέργειας του ΣΥΡΙΖΑ αγωνίζονταν για να μην κόβεται το ρεύμα (επεξεργασίες που διανέμονταν και στα μέλη του Τμήματος που σήμερα στελεχώνουν από θέση πρώτης ευθύνης τα διοικητικά συμβούλια της ΔΕΗ και των συναφών με αυτή θεσμών); Κινδυνεύει πράγματι το δημόσιο συμφέρον από χρεωκοπία αν παρέχεται μια ελάχιστη απαραίτητη ποσότητα ηλεκτρικού ρεύματος σε όσους αποδεδειγμένα δεν μπορούν να το πληρώσουν;
Εκτιμώ πως όχι. Κι αυτό γιατί η ελάχιστη ποσότητα ενέργειας στη μορφή ηλεκτρικού ρεύματος που χρειάζεται ένα σπίτι για τα στοιχειώδη δεν είναι όπως η ενέργεια από τη βενζίνη ή το πετρέλαιο που χρειάζεται ένα ιδιωτικό αυτοκίνητο. Στον κινητήρα του ιδιωτικού αυτοκινήτου η κατανάλωση καυσίμου αντιστοιχίζεται επακριβώς στη ζήτηση, η παροχή καυσίμου καθορίζεται πλήρως από το πετάλι του γκαζιού από τον ίδιο τον ιδιώτη καταναλωτή. Δεν είναι όμως έτσι με την παροχή του ηλεκτρικού στους ηλεκτροκινητήρες και τις ηλεκτρικές αντιστάσεις των λαμπτήρων και των συσκευών του σπιτιού, επειδή το πραγματικό καύσιμο, η πρώτη ύλη, η πηγή της ενέργειας δεν είναι μέσα στον ίδιο χώρο (όπως στο αυτοκίνητο) αλλά πολύ μακριά, στο εργοστάσιο με τις μεγάλες ηλεκτρογεννήτριες με τις οποίες παράγεται ενέργεια για πολλούς ιδιώτες καταναλωτές κι όχι για έναν. Αυτό παράγει αναπόφευκτα μια τάση προς πλεονασματική παραγωγή και γενικότερες οικονομίες παραγωγής που αφήνουν περιθώρια για μια διαφορετική προσέγγιση. Η ιστορία των προσπαθειών να αντιστοιχηθεί η απρόβλεπτη κατανάλωση πολλών ιδιωτών (αναλογική θα τη λέγαμε σήμερα) στην δεδομένη παραγωγή μιας ή περισσότερων ηλεκτρογεννητριών (ψηφιακή) περιέχει πολλά παραδείγματα που καταδεικνύουν ότι η κάλυψη των στοιχειωδών αναγκών καταναλωτών που δεν μπορούν να πληρώσουν λόγω κρίσης μπορεί να επιβαρύνει μόνο οριακά το συνολικό κόστος της παραγωγής. Η επιβάρυνση μπορεί μάλιστα να μειωθεί μέχρι εκμηδενισμού όταν προστεθούν ειδικές τιμολογιακές και άλλες πολιτικές, λογικής αντίστοιχης με το νυκτερινό ρεύμα. Κάτι που θα δίνει στους πιο ευάλωτους την ευκαιρία να το παλέψουν, ώστε στο τέλος να κερδίσουν και αυτοί αλλά και η κοινωνία γενικότερα (Κι ας μη ξεχνάμε τα ειδικά τιμολόγια σε μεγάλες επιχειρήσεις, από τα οποία ζημιώνονται οι υπόλοιποι ως καταναλωτές ρεύματος αλλά κερδίζουν υποτίθεται από την γενικότερη οικονομική ανάπτυξη που επιφέρει η μειωμένη τιμολόγηση των μεγάλων επιχειρήσεων). Αυτό θα είναι κι ένας τρόπος για να γίνει η κρατική ΔΕΗ πιο δημόσια, για να αντιμετωπισθούν πιο αποτελεσματικά τα σχέδια περαιτέρω ιδιωτικοποίησής της. Τα οποία, αντίστροφα, ευνοούνται αποφασιστικά με το να «κόβουν το ρεύμα …ΣΥΡΙΖΑ», με το να μην παρέχεται ένα ελάχιστο αναγκαίο ηλεκτρικού ρεύματος σε όσους το έχουν ανάγκη αλλά δεν μπορούν να το πληρώσουν.
