Γιατί έχει μπει στο στόχαστρο η κρατική τηλεόραση;

γράφει ο Γιώργος Χατζελένης

Αφορμή έψαχναν οι εγχώριοι νεοφιλελεύθεροι να επιτεθούν ξανά στην ΕΡΤ. Μία επίθεση που μόνο τυχαία δεν είναι. Καταρχήν η αντιπολίτευση αποφάσισε να αντιγράψει το εμπάργκο του ΣΥΡΙΖΑ στο ΣΚΑΪ. Εκμεταλλευόμενη την πρώτη ευκαιρία ανταπέδωσε βάζοντας ως στόχο τη δημόσια τηλεόραση. Προσωπικά είμαι ενάντια και στις δυο αποφάσεις διότι είμαι οπαδός του εποικοδομητικού αντιλόγου, έστω και του υποτυπώδους που θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί σε έναν τηλεοπτικό σταθμό. Με τις αποφάσεις αυτές θα έχουμε τον νεοφιλελεύθερο μονόλογο των ιδιωτικών σταθμών και τον φιλοκυβερνητικό μονόλογο των κρατικών. Ένας ακόμη λόγος για να κρατήσουμε τις τηλεοράσεις μας κλειστές.

Αυτό όμως που με εντυπωσιάζει στην όλη υπόθεση, είναι το μένος δεξιών και νεοφιλελεύθερων συμπολιτών μου απέναντι στην ΕΡΤ, κάτι που χτυπάει έντονα όταν σκέφτομαι πως οι ίδιοι κωφεύουν και σωπαίνουν στην εξευτελιστική προπαγάνδα των ιδιωτικών σταθμών. Οφείλουν όμως να γνωρίζουν πως υποτιμώντας μια υπηρεσία καλό είναι να προτείνουν εναλλακτικές λύσεις που θα βελτιώσουν την ποιότητα της καθημερινότητάς μας. Οπότε βάση λογικής, οι επικριτές της ΕΡΤ προτιμούν τα προϊόντα που τους πασάρουν οι ιδιωτικοί σταθμοί. Γνωρίζοντας όμως πως τα «αντίπαλα στρατόπεδα» προσφέρουν τηλεοπτικά σκουπίδια (τηλεπαιχνίδια, κουτσομπολίστικες εκπομπές, soft porno reality και δεύτερης διαλογής ταινίες) εμμένουν μόνο στο να κατηγορούν τη δημόσια τηλεόραση για προπαγάνδα.

Συμφωνώ πως η ΕΡΤ υπήρξε μαριονέτα των εκάστοτε κυβερνήσεων κάτι το οποίο συνεχίζει και σήμερα με μία δίωρη μεσημβρινή εκπομπή. Από εκεί και πέρα το προϊόν που προσφέρει στους τηλεθεατές είναι πλούσιο κι αξιόλογο. Και το κυριότερο είναι πως δείχνει σεβασμό στον μέσο τηλεθεατή. Κατά καιρούς έχω παρακολουθήσει εξαιρετικά ντοκιμαντέρ κι αφιερώματα σε ιστορικά, πολιτικά και πολιτιστικά γεγονότα. Έχω ταξιδέψει στον κόσμο με εναλλακτικούς τρόπους (στο μυαλό μου ‘ρχονται οι περιπλανήσεις μιας τυφλής ταξιδεύτριας κι ενός τύπου που ανακαλύπτει άγνωστα μέρη της Ευρώπης με ένα μονοκινητήριο αεροπλάνο). Έχω απολαύσει εξαιρετικές ταινίες σε φυσιολογικές ώρες. Άραγε ποιο ιδιωτικό κανάλι έχει προβάλλει έργα των Φελίνι, Ντε Σίκα κι άλλων σπουδαίων δημιουργών;  Έχω παρακολουθήσει εκπληκτικές συζητήσεις με διακεκριμένα πρόσωπα (κυρίως στην ΕΡΤ3). Και το κυριότερο νιώθω όμορφα που ένας σταθμός εκδηλώνει με σθένος αντιφασιστικές απόψεις.

Σίγουρα οι επικριτές θα διαφωνήσουν στα λεγόμενά μου βασιζόμενοι στην μικρή τηλεθέαση  που κάνουν τα κρατικά κανάλια. Εξάλλου έχουν μάθει να ερμηνεύουν το κάθε τι στη ζωή με νούμερα. Προσωπικά δεν με ενοχλεί η μικρή τηλεθέαση των κρατικών καναλιών, γνωρίζοντας πως μεγάλα νούμερα συγκεντρώνουν τα πολυδιαφημισμένα τηλεσκουπίδια.

Η επίθεση που κάνουν οι δεξιοί κι οι νεοφιλελεύθεροι στην κρατική τηλεόραση, δεν είναι τίποτα παραπάνω από το μίσος που έχουν για κάθε τι δημόσιο. Είναι οι ίδιοι που επιθυμούν την ιδιωτικοποίηση όλων των κρατικών υπηρεσιών. Όλοι θυμόμαστε την εξοργιστική ατάκα ενός δημοσιογράφου που υποστήριζε πως με τα λεφτά που δίνονται στην ΕΡΤ θα μπορούσαμε να αγοράσουμε έναν αξιόλογο αριθμό καναντέρ. Αλήθεια αν γινόταν σωστά η αδειοδότηση των ιδιωτικών καναλιών πόσα καναντέρ, θα είχαμε αγοράσει;

Οι νεοφιλελεύθεροι δεν τα βάζουν με την προπαγάνδα των κρατικών σταθμών. Απλώς είναι φανατισμένοι θιασώτες της ιδιωτικοποίηση των πάντων. Αδιαφορούν όμως στη σκέψη πως με την πολιτική τους αυτή το κράτος και μαζί μ’ αυτό κι ο λαός μπορεί να οδηγηθούν σε πλήρης καταστροφή. Βλέπετε το ατομικό συμφέρον τυφλώνει. Όχι όμως η ευσυνειδησία.