γράφει ο Μιχάλης Μελαχροινούδης
Δεν είναι όλα χαμένη υπόθεση.
Αρκεί να καταλαβαίνεις ότι εκείνα το θεωρούν ως κάτι συγκινητικό και ταυτόχρονα χαρούμενο…
αρκεί να προσπαθείς να βοηθήσεις τον καθένα και την καθεμία να βρουν ένα νόημα σε αυτό που κάνουν και βλέπεις να αναπτύσσονται ταλέντα μπροστά σου…
αρκεί να αφουγκραστείς την αγωνία τους, τού να ακουστούμε και να μας προσέχουν…
αρκεί να κάνεις ένα βήμα από κάτι που δεν σου αρέσει ή δεν είσαι και τόσο καλός και να παραδεχτείς ότι σε αυτή τη μικρή, έστω, εξέλιξη σε βοήθησαν αυτά, και ας είναι μικρά…
αρκεί να καταλάβεις ότι η δουλειά είναι ομαδική, ότι η ομάδα είναι χαρά και πηγή δημιουργίας για μένα, για σένα, για όλους μας.
Τότε όλοι χωράμε κάτω από την σημαία – πριν από λίγο καιρό σε τούτη τη φιλόξενη σελίδα είχα αναρωτηθεί αν κάτι τέτοιο γίνεται – σήμερα το είδα μπροστά μου με τα ίδια μου τα μάτια να γίνεται πραγματικότητα.
Από το εγώ στο εμείς, αυτής της πατρίδας με αυτά τα παιδιά, τα παιδιά μας, τα παιδιά του κόσμου.
