Ηλίας Βροχίδης: «Διψώ να γνωρίσω ανθρώπους με διαφορετική κουλτούρα, άλλο τρόπο ζωής και σκέψης»

Είναι ο μοναδικός, μέχρι στιγμής, Έλληνας που έχει βραβευτεί ως juppiler’s traveler από τον οργανισμό του θρυλικού Ted Simon (the Ted Simon Foundation). Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη, σπούδασε τεχνικός Η/Υ και επικοινωνίας αλλά έκανε διάφορες δουλειές για να ζήσει: από ψήστης μέχρι αρθρογράφος κι από προγραμματιστής μέχρι skipper (καπετάνιος) σε ιστιοφόρα. Ο Ηλίας όμως, πάνω από όλα είναι ταξιδιώτης της ζωής, είναι εξερευνητής.

Παρουσίαση και συνέντευξη: Χρυσοβαλάντης Σεμεριάδης

Δεν ταξιδεύει ποτέ συμβατικά. Όταν δεν κοιμάται στο αντίσκηνό του, κοιμάται σε ξενώνες που μπορεί να κοστίζουν από 0,50 έως 3 ευρώ. Και φυσικά δεν τρώει ποτέ στα πολυτελή, τουριστικά εστιατόρια. Όταν δεν μαγειρεύει, πηγαίνει στα απλοϊκά εστιατόρια όπου τρων οι ντόπιοι, τρώει από πλανόδιους ή συχνάζει σε… συμπόσια ναών. Νερό; Από οποιαδήποτε βρύση, πηγή ή ποτάμι. Μετρημένα στα δάχτυλα είναι τα μπουκάλια εμφιαλωμένου νερού που αγοράζει. Το μεγαλύτερο έξοδο του ταξιδιού είναι συνήθως τα αναλώσιμα και τα ανταλλακτικά της μηχανής του.

Greece2India

Το πρώτο ταξίδι του Ηλία Βροχίδη ονομάστηκε από τον ίδιο Greece2India και ήταν προγραμματισμένο να κρατήσει 10 μήνες. Με σύντροφο μια Honda XR’250 του 1997 και μια σκηνή, ξεκίνησε την περιπέτειά του που τελικά κράτησε δυο χρόνια και δυόμιση μήνες έχοντας καλύψει 73.000χμ και έχοντας ταξιδέψει σε 14 χώρες: Τουρκία, Ιράν, Πακιστάν, Ινδία, Νεπάλ, Τουρκμενιστάν, Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν, Κιργιστάν, Καζακστάν, Αζερμπαϊτζάν, Γεωργία, Αρμενία και Ναγκόρνο-Καραμπάχ.

Μια προσπάθεια αποτύπωσης σε διαγράμματα του ταξιδιού του που έχουν γίνει από τον ίδιο, ίσως είναι ο καλύτερος τρόπος να κατανοήσει κάνεις το επικό αυτό ταξίδι που του κόστισε 9.514 € (354 € το μήνα).

Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, παρόλο που αυτές οι χώρες είναι φθηνές, είχε πάντα στο μυαλό του ότι το πορτοφόλι του δε γεννά λεφτά.

Μad about Africa

Τον Ηλία είχα την τιμή και τη χαρά να τον γνωρίσω από κοντά όταν περάσαμε σχεδόν μια εβδομάδα μαζί με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του «27 πανσέληνοι στην ανατολή». Ένας άνθρωπος λιτός, σεμνός, ταπεινός και πάντα με το χαμόγελο, κουβαλά το χάρισμα της επικοινωνίας και το όραμα του ταξιδευτή. Αυτή τη στιγμή έχει ξεκινήσει το νέο του ταξίδι με σκοπό να ξεπεράσει τα 100.000χμ – 150.000χμ. Ταξιδεύει οδικώς μαζί με την φίλη του Χριστίνα Πεφάνη με προορισμό την Αφρική.

Θέλοντας να επικεντρωθούν στον ανθρώπινο παράγοντα, μια από τις δράσεις τους θα είναι να αποτελέσουν γέφυρα επικοινωνίας για οικογένειες των οποίων μέλη ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα. Με την αρωγή της οργάνωσης “Equal Society“, που αγωνίζεται για ίσες ευκαιρίες μεταξύ των ανθρώπων, θα έρθουν σε επαφή με τις οικογένειες αυτές, σε όποιο κράτος επισκεφτούν, μεταφέροντας τα γράμματα, τις φωτογραφίες και τη φωνή των αγαπημένων τους. Με τον τρόπο αυτό πραγματοποιείται και ο βασικότερος στόχος του ταξιδιού τους: η ανάμιξη με το ντόπιο πληθυσμό και η κατάργηση συνόρων και εμποδίων που χωρίζουν τους ανθρώπους, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Ο Ηλίας και η Χριστίνα ταξιδεύουν με δυο XR 250’ BAJA, αλλά σαφώς ειδικά ανακατασκευασμένα για να μπορούν να αντέξουν τις κακουχίες και τα απρόοπτα που σίγουρα θα βρουν στο δρόμο τους. Εμείς τους ακολουθούμε μέσα από τις ανταποκρίσεις και τις φωτογραφίες που μας στέλνει κατά καιρούς ο Ηλίας. Τελευταία ανταπόκριση του ήταν από την έρημο Σαχάρα αφού διέσχισαν τα Βαλκάνια μέσω Ισπανίας και πέρασαν στο Μαρόκο.

Δεν έχουμε παρά να τους ευχηθούμε κάλους δρόμους. Ας ταξιδέψουν προς το όνειρο και ας ελπίσουμε στο μέλλον να καταφέρουμε να τους ακολουθήσουμε και εμείς σε κάποιο επόμενο ταξίδι τους.

Ηλία, τελευταία ανταπόκριση σου ήταν από την έρημο Σαχάρα όπου σε είδα να πίνεις νερό από ένα πηγάδι. Τώρα που βρίσκεσαι;
Αυτή τη στιγμή είμαστε στη Δυτική Σαχάρα, η οποία είναι μια περιοχή κατεχόμενη από το Μαρόκο. Αύριο, μετά από ακριβώς ενάμιση μήνα και 6.000 Χλμ. στην πρώτη μας αφρικανική χώρα, μπαίνουμε πια στη Μαυριτανία.

Πως είναι το ταξίδι τώρα που είσαι μαζί με την Χριστίνα; Ποιες οι διαφορές του να ταξιδεύεις μονός;
Το σπουδαιότερο πλεονέκτημα ενός μοναχικού ταξιδιού είναι η ελευθερία. Αποφασίζεις μόνος σου για το πού θα πας, πόσο θα καθίσεις, τι θα κάνεις, κ.λ.π.. Από την άλλη, όταν το ταξίδι γίνεται τρόπος ζωής και διαρκεί χρόνια, είναι σκληρό να βγάζεις τον έρωτα από τη ζωή σου. Με τη Χριστίνα ζούμε σχεδόν τρία χρόνια μαζί κι ευτυχώς έχουμε δέσει πολύ καλά. Σαφώς, έχω μια έννοια παραπάνω, αφού σκέφτομαι πάντα πως βρίσκεται κι ένα ακόμη άτομο μαζί μου και πρέπει να προσαρμοστώ στις ανάγκες και τις επιθυμίες του. Αλλά συνήθως ταιριάζουμε σ’ αυτά οπότε σπάνια δημιουργούμε προβλήματα ο ένας στον άλλο. Το πιο απολαυστικό, όμως, είναι πως όλες αυτές τις μοναδικές εμπειρίες τις μοιράζομαι με τη σύντροφό μου. Πολλές φορές το ίδιο γεγονός το εκλαμβάνουμε διαφορετικά εγώ κι η Χριστίνα. Όταν το συζητάμε, αυτή η σύγκριση είναι ενδιαφέρουσα γιατί βλέπουμε τα πράγματα κι από μια άλλη οπτική γωνία.

Aπό ότι ξέρω το πας το γραμμα! Παρεδωσες γράμματα μέχρι στιγμής;
Αυτή είναι μια από τις αγαπημένες μας δράσεις κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Το πρώτο από τα δύο γράμματα που έχουμε παραδώσει μέχρι σήμερα ήταν στην Αλβανία, στην οικογένεια της Ξένιας, η οποία ζει στη Χίο. Δεν είμαστε ταχυδρόμοι. Αυτό που θέλουμε είναι να μάθουμε για τη ζωή των μεταναστών στην Ελλάδα και για τη ζωή των δικών τους πίσω στη χώρα καταγωγής τους. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα επικίνδυνα αυξανόμενου ρατσισμού, θεωρούμε χρέος μας να διαδώσουμε όλα αυτά που μαθαίνουμε έτσι ώστε ο Έλληνας να γνωρίσει έστω και λίγα πράγματα για τους μετανάστες που ζουν γύρω του. Η απομόνωση των δύο αυτών ομάδων μόνο στερεότυπα, μίση και δυστυχία προκαλεί.

Πέντε λέξεις-ανθρωπότητα-μοτοσικλέτα-όραμα-δρόμος-πολιτισμός…
Η σειρά προτεραιότητας αυτών των λέξεων για μένα είναι: ανθρωπότητα, πολιτισμός, όραμα, δρόμος, μοτοσυκλέτα. Ο άνθρωπος είναι ότι σπουδαιότερο σ’ αυτόν τον κόσμο και γι’ αυτό πρέπει να σεβόμαστε τον κάθε έναν κι αν δε μπορούμε να συμβάλλουμε στην ευτυχία του, τουλάχιστον ας μη συμβάλλουμε στη δυστυχία του. Η εξερεύνηση διαφορετικών πολιτισμών είναι για εμένα ένας από τους βασικούς λόγους που ταξιδεύω. Η ανταλλαγή πολιτισμών μεταξύ των λαών είναι απαραίτητη για να διαλυθούν τα στερεότυπα και να γνωριστούμε μεταξύ μας. Μόνο έτσι θα ελαχιστοποιηθούν τα μίση, οι πόλεμοι κι ο ρατσισμός. Από τα 21 μου ανακάλυψα πως το ταξίδι είναι αυτό που θέλω να κάνω στη ζωή μου και στα 23 μου είχα ήδη βγει στο δρόμο… Γι’ αυτό ο δρόμος είναι σημαντικός για μένα! Δρόμος σημαίνει ταξίδι και το ταξίδι είναι η πρώτη προτεραιότητα στη ζωή μου.

Η μοτοσυκλέτα δεν είναι τίποτα άλλο παρά το αγαπημένο μου όχημα για να ταξιδεύω. Δε μου αρέσει να εκθειάζω ένα μηχάνημα αλλά δεν ανταλλάσσω με τίποτα την ελευθερία που μου προσφέρει ένα τόσο μικρό όχημα. Ταξιδεύεις πάντα μέσα στη φύση κι όχι αποκομμένος από αυτήν μέσα σ’ ένα κουβούκλιο. Το αυτοκίνητο είναι κατάλληλο μόνο για μετακίνηση κι όχι για ταξίδι. Αν προσπαθούσα να ταξιδέψω με αυτοκίνητο, τα οικονομικά μου δε θα μου επέτρεπαν παρά μόνο πολύ μικρότερα ταξίδια, πράγμα που θα ήταν τελείως διαφορετικό.

Tι αναζητάς μέσα από τα ταξίδια σου;
Αυτό που αναζητούν όλοι: την ευτυχία. Διψώ να γνωρίσω ανθρώπους με διαφορετική κουλτούρα, άλλο τρόπο ζωής και σκέψης, πέρα απ’ ότι γνωρίζουμε. Έτσι νιώθω πως διευρύνονται οι ορίζοντές μου και σχηματίζω μια πιο σφαιρική εικόνα για τον κόσμο στον οποίο ζω. Παίρνοντας όποιο κομμάτι μου αρέσει από κάθε εικόνα, δημιουργώ το παζλ της δικής μου ψυχής, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μου.