Μα είντα έγινε στη Χιό;

Αυτό σκεβούσουνε την ώρα που ήβαζες τα μαρουλάκια στο χώμα…

Πως άλλαξενε ο κόσμος γνώμη μέσα σε πέντε μήνες; Και πως από φιλάθρωποι, χριστιανοί, γραμμένοι σε φιλόπτωχους συλλόγους εγίνανε μισαθρώποι, αθρωποδιώχτες; Ποιος έσπειρε το κακό σπυρί; Και δε ζει πια, η γιαγιά η Βιτόργια να το γητέψει…

Άμα θες να περνιέσαι για καλός άθρωπος λες του Αμπτούλ ή του Μωχάμεντ  που γυροφέρνει το χωράφι σου: ’’Ελα εδώ βρε γιέ μου, κάθεσαι που κάθεσαι, βόθα με λιγάκι εδωνά και με πονεί η μέση μου, γιόμισε και μια τσάντα ξυλάγγουρα να δώκεις  στη Χανίμ… Κι αύριο το μεσημέρι, μια πόρτα είμαστε, έλα με τα παιδάκια σου να φάμενε όλοι μαζί, να μαγειρέψουνε οι κυράδες μας μαζί να δούμενε ποιά είναι η πιο καλή μαγείρισσα’’ Κι άμα δε μιλάς τη γλώσσα ε μπειράζει, η άκρη βρίσκεται…

Δεν περνιέσαι καλός άθρωπος και ψυχοπονιάρης άμα θες να κάμεις τόπο στη ντολάπα σου και δίνεις ό,τι σαβούρα έχεις… Δεν έχουνε ανάγκη από ρούχα, έχουνε μάθει στα λίγα… Το κουστούμι του γάμου σου δεν το χρειάζονται… Από αγάπη και παρέα έχουνε έλλειψη…

Άμα θες να περνιέσαι για καλός άθρωπος δεν παρασύρεσαι από το  γείτονα κι από την κιτρινοφυλλάδα ξεπουλημένου δημοσιογράφου… Κρατάς τον καλό σου χαρακτήρα κι αφήνεις τη λογική να σε παρασύρει κι όχι τα κουτσομπολιά, ο φόβος και ο όχλος…

Δεν περνιέσαι για καλός άνθρωπος άμα δε θες προσφυγόπουλα στο σχολειό των παιδιών σου… Δέχου με χαρά τη Μαρία ή τη Ρεχάτ… Είναι παιδιά υγιή κι όμορφα σαν τα δικά σου, τα ίδια βουκλάκια βάζουνε στα καλοχτενισμένα μαλλιά τως… Κι ο Μωχάμεντ έχει κι αυτός μελένια μάτια και λακκάκι στο μάγουλο άμα γελά… Χαίρονται, είναι τρυφερά και έξυπνα, σφουγγάρια στη γνώση… δεν θέλουν πια να γυροφέρνουν, κουράστηκαν χωρίς σχολείο… Κι άμα δεν βάλεις λόγια στα δικά σου τα παιδιά και δε φυτέψεις στα μυαλά τως τη δική σου αρρώστια θα κάμουνε την πιο καλή παρέα, θα βγούνε κερδισμένα…

Καλός άθρωπος θα λεγόσουν άμα την Τετάρτη που επήες στην πλατεία να διαδηλώσεις είχες δίπλα σου και τους πρόσφυγες, σε μια διαμαρτυρία κοινή για έναν σκοπό… Γιατί κι αυτοί να φύγουν θέλουν… Δε θέλουν να βλέπουν τα μούτρα σου τα ξυνά… Κι αν γινόταν αυτό δεν θα έκανες ρεζίλι το νησί σου σ’ όλον τον κόσμο… θες και τουρισμό… Αν ήξερες τι πα να πει αλληλεγγύη ίσως και να καταλάβαινες…

Είντα γίνεται στη Χιό;
Ειν’ ο νους μας στο καλό..;
Έχομεν καλή καρδιά..;
κ’ είν’ κ’ οι γέροι μας παιδιά..;

Ίσως κι ο ποιητής αν ζούσενε να έβαζε σε όλα ερωτηματικό… Του πα πιο καλά…

 Τα σκόρδα εμπήκανε στο χώμα… Φτου! να μη μας ματιάσουνε…