Η ιστορία που ακολουθεί είναι φανταστική. Οποιαδήποτε ομοιότητα με ονόματα ή καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική.
γράφει ο Γιώργος Κάκαρης
Ο Johan με την παρέα του θέλουν να πάνε διακοπές. Συζητήσεις επί συζητήσεων για να αποφασίσουν τον προορισμό που θα τους φιλοξενήσει για λίγες ημέρες. Βουνό ή θάλασσα; Ελλάδα ή Τουρκία; Δεινός πεζοπόρος ο Johan, με αγάπη για τη φύση και μεγάλο ενδιαφέρον για τα φυτά, επιθυμεί διακαώς να επισκεφθεί το νησί Χ. Το νησί αυτό εκτός από όμορφες παραλίες διαθέτει βουνά και μικρά χωριά που ο Johan ανυπομονεί να τα περπατήσει και να τα γνωρίσει από κοντά. Για να κάμψει τους ενδοιασμούς των φίλων, ο Johan έψαξε στο διαδίκτυο και βρήκε όλα αυτά που θα μπορούσαν να κάνουν την επίσκεψή τους στο νησί πιο ενδιαφέρουσα. Μπούρου – μπούρου τους έπεισε και παρά την γκρίνια για τα ακριβά εισιτήρια, οι 5 φίλοι βρέθηκαν στο νησί Χ!
Οι πρώτες 3 μέρες στο νησί ήταν αφιερωμένες στο αγαπημένο χόμπι του Johan, την πεζοπορία. Αφετηρία για τις εξορμήσεις τους το ορειβατικό καταφύγιο. Έτσι προγραμμάτιζε ο Johan. Ωστόσο φθάνοντας εκεί, με λύπη διαπίστωσε ότι καταφύγιο δεν υφίσταται, αλλά στη θέση του λειτουργούσε μια ταβέρνα! Ορκιζόταν στους φίλους του ο Johan, ότι είχε διαβάσει στο internet για την πρόσφατη επισκευή του και τους έδειχνε πεζοπορικές ιστοσελίδες που περιγράφουν μονοπάτια με αφετηρία το καταφύγιο. Που να φανταστεί ότι το καταφύγιο δεν λειτουργεί. Ταλαιπωρήθηκαν μέχρι να βρουν κατάλυμα σε κοντινό χωριό, πλήρωσαν και κάτι παραπάνω σε σχέση με αυτά που είχαν προϋπολογίσει, αλλά τουλάχιστον ευχαριστήθηκαν τους περιπάτους και το φαγητό στην ταβέρνα.
Επιστρέφοντας στη Χώρα, ο Johan με την παρέα του προγραμμάτιζαν να πάνε στα εγκαίνια της Έκθεσης Αγροτουρισμού που άνοιγε τις πύλες της εκείνο το βράδυ στην κεντρική πλατεία. Αν και έφθασαν καθυστερημένοι, οι ομιλίες των αιρετών και του Υπουργού δεν είχαν τελειώσει ακόμα. Τα περίπτερα που συνάντησαν μπαίνοντας στο χώρο της έκθεσης κάθε άλλο παρά αγροτουριστικά ήταν. Εκδόσεις, εφημερίδες, εθελοντικές ομάδες, ρούχα, γενικό εμπόριο… ότι να ’ναι. Πάλι καλά που υπήρχαν 2 περίπτερα λαογραφικών συλλόγων απ’ όπου αγόρασαν τσάι του βουνού, βαλσαμόχορτο και θυμαρίσιο μέλι.
Στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις, σκέφτηκε ο Johan, που πίστευε ότι η τελευταία ημέρα των διακοπών τους θα τους αποζημίωνε. Θα επισκέπτονταν τον Βοτανικό Κήπο του νησιού και ο Johan γνώριζε καλά ότι για να ονομαστεί Βοτανικός Κήπος θα πρέπει να πληροί μια σειρά από προϋποθέσεις, εχέγγυα για την σοβαρή δουλειά στον τομέα της έρευνας και της προστασίας της βιοποικιλότητας. Πράγματι η εικόνα που αντίκρισαν μπαίνοντας στο χώρο δεν ήταν κακή. Τα παρτέρια στην είσοδο και κοντά στο αναψυκτήριο ήταν φροντισμένα. Ωστόσο στα πιο απομακρυσμένα παρτέρια άλλα φυτά είχαν ξεραθεί και άλλα τα είχαν πνίξει τα ζιζάνια. Ζήτησαν να δουν την Τράπεζα Σπόρων, αλλά τους ενημέρωσαν ότι, λόγω περικοπών, η σύμβαση με τον βοτανικό επιστήμονα δεν ανανεώθηκε και επειδή οι ιδιοκτήτες του κήπου δεν έχουν τις γνώσεις η προσπάθεια εγκαταλείφθηκε.
Τρίτωσε το κακό για το Johan και την παρέα του. Οι φίλοι του άρχισαν την καζούρα και εκείνος έμεινε με την απορία γιατί, στο κατά τ’ άλλα όμορφο νησί, εγχειρήματα που θα μπορούσαν να αποτελέσουν πόλο έλξης για τους φυσιολάτρες και να ευαισθητοποιήσουν περιβαλλοντικά τους ντόπιους έχουν τέτοια αντιμετώπιση.
