Η διαδήλωση, η υποκρισία και ο ρόλος των ΜΜΕ
γράφει ο Γιώργος Κάκαρης
Το μακελειό στο Charlie Hebdo ακολούθησε ένα τεράστιο κύμα αγανάκτησης, αλληλεγγύης, αλλά και υποκρισίας. Ξάφνου όλοι, μα όλοι, γίναμε Charlie, δηλαδή ανεκτικοί στη σάτιρα, στη διαφορετικότητα και στην ελευθερία άποψης. Πολιτικοί και θρησκευτικοί «ηγέτες», αξιωματούχοι αυταρχικών καθεστώτων και ιδεών εμφανίστηκαν ως υπέρμαχοι της ελευθεροτυπίας εξαπολύοντας μύδρους κατά του εκφασισμού της κοινωνίας, προκαλώντας δικαίως το σχόλιου του σκιτσογράφου του Charlie Hebdo με το ψευδώνυμο Vilem, που έκανε λόγο για «αηδία με όσους ξαφνικά δηλώνουν φίλοι μας».
Στην μεγαλειώδη συγκέντρωση στο Παρίσι υπέρ της ελευθερίας σκέψης και κατά του φονταμενταλισμού «παρευρέθηκαν» 44 ηγέτες κρατών που αποδέχτηκαν σχετική πρόταση του Γάλλου Προέδρου Ολάντ. Ωστόσο σχεδόν οι μισοί από αυτούς εκπροσώπησαν χώρες στις οποίες η ελευθεροτυπία έχει δεχθεί ισχυρά πλήγματα τα τελευταία χρόνια, ενώ δεν έλειψαν ακόμα και αξιωματούχοι απολυταρχικών καθεστώτων.
Τα ΜΜΕ (ίσως αυτολογοκριμένα, ίσως όχι) δεν χάλασαν το κλίμα ομοψυχίας στο οποίο στόχευε η διαδήλωση και αποσιώπησαν την καταφανέστατη υποκρισία, μέχρι που ένας «πιτσιρικάς», ο Daniel Wickham, φοιτητής στο London School of Economics άρχισε να αποκαλύπτει μέσω twitter πρόσωπα και πράγματα. 21 γνωστές περιπτώσεις ανελευθερίας με θύματα δημοσιογράφους και bloggers δημοσιοποίησε ο Wickham, χιλιάδες retweets ακολούθησαν, το θέμα πήρε διαστάσεις αναγκάζοντας εκ των υστέρων κάποια ΜΜΕ να αναφερθούν στην διπρόσωπη στάση πολιτικών και κρατών. Ανάμεσα στις χώρες που κατηγορούνται για δολοφονίες, φυλακίσεις, πιέσεις και ξυλοδαρμούς δημοσιογράφων και bloggers και η Ελλάδα για τους τραυματισμούς από τα ΜΑΤ των φωτορεπόρτερ Τατιάνας Μπόλαρη και Μάριου Λώλου.
Τα πρόθυμα ΜΜΕ όχι μόνο έκλεισαν τα μάτια στην προφανέστατη διγλωσσία των πολιτικών, αλλά φρόντισαν να στείλουν και ένα ψευδές μήνυμα ενότητας, ενισχύοντας και εξωραΐζοντας το προφίλ των κυβερνητικών αξιωματούχων. Μερικά από τα μεγαλύτερα ειδησεογραφικά πρακτορεία του κόσμου σε αγαστή συνεργασία με τη γαλλική κυβέρνηση, επιχείρησαν να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι οι πολιτικοί ηγήθηκαν της πολυπληθούς πορείας.
Φωτογραφίες σαν και την παραπάνω έκαναν το γύρω του κόσμου. Τα ελληνικά ΜΜΕ αναμετάδωσαν την καλοστημένη προπαγάνδα. Συγκεκριμένα το ρεπορτάζ μεγάλου τηλεοπτικού σταθμού ανέφερε ότι «Στη γαλλική πρωτεύουσα πάνω από δύο εκατομμύρια Παριζιάνοι συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Δημοκρατίας και φυσικά την γύρω περιοχή και έχοντας επικεφαλής δεκάδες ηγέτες κρατών πορεύτηκαν προς την πλατεία του Έθνους», ενώ κάποια άλλα προχώρησαν ένα βήμα παραπάνω γράφοντας ότι «περπάτησαν μέσα στον κόσμο χωρίς προσωπική φρουρά». Η πραγματικότητα όμως, με τους αρχηγούς κρατών να πραγματοποιούν πορεία μακριά από τους διαδηλωτές, φρουρούμενοι από ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας και του στρατού, διαψεύδει τα ΜΜΕ γεννώντας καχυποψία και εύλογα ερωτήματα για το ρόλο και την αξιοπιστία τους. Ειδικά σε περιόδους κρίσης σαν και αυτή που ζούμε.
Συζήτηση1 σχόλιο
Εύστοχο κείμενο και το «…γεννώντας καχυποψία και εύλογα ερωτήματα για το ρόλο και την αξιοπιστία τους» υπερβολικά κομψά διατυπωμένο…