γράφει η Ερμιόνη Φρεζούλη
Σε κοινή πρόταση για την εγκατάσταση (και όχι την προσωρινή φιλοξενία) 2000 προσφύγων κατέληξαν η αντιπεριφέρεια και οι φορείς του Ρεθύμνου. Βασική προϋπόθεση η ενοικίαση άδειων σπιτιών σε όλο το νομό και η εγκατάσταση των προσφύγων σε διάφορες περιοχές, και όχι η δημιουργία μεγάλων χώρων φιλοξενίας, τα προβλήματα των οποίων είναι πλέον γνωστά σε όλους/ες.
Θα αναρωτηθούν ίσως πολλοί, μα τρελοί είναι; Δεν βλέπουν τι γίνεται στα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου και τι προβλήματα (με ή χωρίς εισαγωγικά) έχουν δημιουργηθεί; Γιατί πάνε να μπλέξουν, ενώ δεν είναι ούτε πάνω στους προσφυγικούς δρόμους και είναι και νησί στην άκρη της Ελλάδας;
Ενδεχομένως, να βλέπουν ότι δεν μπορούν να το αποφύγουν. Οπότε αντί να υψώσουν τα ξενοφοβικά λάβαρα και να ξεσηκώσουν την κοινωνία σε ανένδοτο εναντίον των προσφύγων, θέτουν τους όρους τους, που δεν είναι τίποτα πέραν των αυτονόητων: αντί να στήσουν στρατόπεδα συγκέντρωσης για να τους κρύψουν, όπου οι συνθήκες θα είναι εκ των πραγμάτων προβληματικές και θα δημιουργούν τη βάση για συγκρούσεις και προβλήματα, ζητάνε σχέδιο ένταξης των προσφύγων στην κοινωνία τους. Μέσα στα χωριά τους και όχι όσο πιο μακριά γίνεται. Μέσα στον κοινωνικό ιστό, και όχι έξω και μακριά από μας.
Μήπως η λύση στα προβλήματα και την παραβατικότητα των εγκλωβισμένων στα νησιά και του βορειανατολικού Αιγαίου είναι αυτή και όχι οι ξενοφοβικές κραυγές που ζητάνε να τους πετάξουμε στη θάλασσα, να μην τους δεχτούμε στα σχολεία μας, να μην θέλουμε ούτε να τους βλέπουμε;
Στο χέρι της κυβέρνησης είναι βέβαια να αποδείξει αν έχει τη στοιχειώδη ικανότητα να προχωρήσει σε ένα τέτοιο σχεδιασμό, εγκαταλείποντας τη λογική των στρατοπέδων και των απελάσεων στην «ασφαλή» χώρα Τουρκία. Εδώ είμαστε να το δούμε.
