Η ανακοίνωση του Δημοτικής Αρχής για την έρευνα που έχει ξεκινήσει σε συνεργασία με την αναπτυξιακή εταιρεία «ΑΜΑΡΙ ΑΕ ΟΤΑ» για τα καβούρια του Πελινναίου, εκτός από την ανησυχία που σκόρπισε στους φυσιολάτρες του νησιού, φανέρωσε και την άγνοια πολλών συντοπιτών μας για την ύπαρξη του συμπαθούς, αλλά απειλούμενου είδους καρκινοειδούς.
Για όλους αυτούς, αλλά και για όλους όσους θέλουν να μάθουν περισσότερα στοιχεία για τα ενδημικά καβούρια που ζουν στα «Καβουρολάγκαδα» του Πελινναίου, βρήκαμε τις παρακάτω πληροφορίες από το ανέκδοτο «Βιβλίο – οδηγό πεζοπορίας και περιήγησης Καρδαμύλων» του Απόστολου Μακαρατζή.
Potamon ibericum
Pontipotamon, Καβούρι του γλυκού νερού
«Ενώ τα περισσότερα καρκινοειδή ζουν στη θάλασσα, υπάρχει μια οικογένεια με την ονομασία Ποταμίδες (Potamidae) προσαρμοσμένη στο γλυκό νερό. Το είδος που βρίσκουμε στη Χίο εξαπλώνεται από τον Δούναβη ως τα ποτάμια του Καυκάσου, διασχίζει την Τουρκία και φθάνει νότια στα Όρη του Ταύρου. Από’ κει έρχεται δυτικά ως τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, τη Θάσο και τον Έβρο. Στην ηπειρωτική Ελλάδα εμφανίζεται πιο σπάνια, ενώ δεν εμφανίζεται καθόλου στην Ιβηρική Χερσόνησο, όπως θα περιμέναμε από την ονομασία του.
Στη Χίο, μέχρι το 1970, το Καβούρι του γλυκού νερού εμφανιζόταν με ικανούς πληθυσμούς σε όλο το νησί. Σήμερα με βεβαιότητα υπάρχει ο πληθυσμός στην περιοχή με πυρήνα τα Καβουρολάγκαδα, ενώ άλλοι πληθυσμοί, όπως αυτός στην περιοχή των πηγών του Ναγού, και στις ρεματιές των Καμπιών και της Σπαρτούντας, τείνουν να εκλείψουν.
Στην Κόκκινη Λίστα αναφέρεται ως Σχεδόν Απειλούμενο με την τάση να μεταπηδήσει στα Τρωτά Είδη, αφού οι πληθυσμοί του παγκοσμίως μειώνονται, με πρώτους τους απομονωμένους πληθυσμούς των νησιών.
Οι κύριες απειλές είναι αυξανόμενη χρήση των πηγών, η υπεράντληση του νερού, οι γεωτρήσεις, η διευθέτηση των ρεμάτων και τα φράγματα. Ό,τι δηλαδή συντελεί στην απώλεια του ενδιαιτήματος του Καβουριού.»
