20161119
To ζευγάρι βγήκε από το αυτοκίνητο και κατευθύνθηκε προς το σπίτι του. «Εδώ μένουμε μόνιμα τα τελευταία χρόνια, εγώ είμαι πια στη σύνταξη.» «Εγώ είμαι άνεργος ναυτικός· εδώ γεννήθηκα και μεγάλωσα και μετά έφυγα στα καράβια. Το σπίτι το φτιάξαμε μόνοι μας, έλα να το δεις», μου λένε και λάμπει το πρόσωπό τους. Το κτήμα είναι σε πλαγιά, μια σειρά από καλοφτιαγμένες ξερολιθιές φτάνουν ως τα πεύκα. «Οι πέτρες είναι από το χωράφι, φτιάξαμε τις πεζούλες για να συγκρατήσουμε το χώμα· μένει μόνο να γίνει το σκλίβωμα.» Φροντισμένο και προσεγμένο το κτήμα μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια. «Μόνοι μας τις κάναμε όλες τις εργασίες· στέλνουμε φωτογραφίες στους συγγενείς μας στην Αμερική και δεν το πιστεύουν.»
Το μεγαλύτερο μέρος του χωριού είναι κάτω από το δρόμο· κατηφόρισα. Το σχολείο έχει μετατραπεί σε αίθουσα της εκκλησίας· στο πίσω μέρος φιλοξενεί κεραία κινητής τηλεφωνίας. Περπάτησα τον κύριο δρόμο που είναι παράλληλος του κεντρικού· απόγευμα και ο ήλιος χαμηλά πάνω από τη Βολισσό ζεσταίνει τις βεράντες. Πολλά σπίτια είναι επισκευασμένα· όλα, παλιά και καινούργια έχουν κήπους με λουλούδια και δέντρα. Δυο άντρες κουβεντιάζουν για τους φίλους τους που κατέβηκαν παρακάτω για κυνήγι, παραδίπλα κάποιοι πίνουν καφέ. Πιο πέρα σε μια διασταύρωση ακίνητος, με το όπλο σηκωμένο, ένας κυνηγός…
Έφτασα στον κεντρικό, ένας άντρας βγήκε από ένα αγροτικό, πλησίασε το εικονοστάσι έκανε το σταυρό του και φίλησε την εικόνα. «Βοσκός;» τον ρώτησα. «Ναι, μετέφερα ένα άλογο», μου έδειξε το τρέιλερ πίσω από το φορτηγάκι. «Πού είναι;» «Α… τώρα το πήγα εδώ παρακάτω αλλά είναι μακριά για να σε πάω να το βγάλεις φωτογραφία».
Ο ήλιος στη δύση κρύφτηκε πίσω από τα σύννεφα, χάθηκε το ζεστό φως. Κατηφόρισα προς την ταβέρνα, στην πλατεία με τα πλατάνια και τα νερά. Εξυπηρετικός ο καταστηματάρχης «δικιά μου είναι η σούμα, στον Άη Γιώργη τη φτιάχνω, χρόνια τώρα εκεί πάω.»
*
Με τις Κηπουριές ολοκληρώνεται το θέμα: «τα χωριά». Επισκέφθηκα εξήντα οικισμούς του νησιού -όλα τα χωριά που ακόμα είναι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ζωντανά· επίσης την περιοχή του Κάμπου, καθώς και δύο παραθαλάσσιους οικισμούς τα Αγιάσματα και την Κώμη. Ξεκινώντας με τη Σιδηρούντα το Σεπτέμβρη του 2015, το θέμα παρουσιάστηκε στην Απλωταριά βδομάδα με τη βδομάδα καθώς εξελισσόταν· δεν είναι ακόμη στην τελική του μορφή.
Συζήτηση1 σχόλιο
Απο τον καιρο που εκλεισε το σχολειο το χωριο ερημωσε οπως και τοσα αλλα εξαλου. Τωρα ειναι ενα γερασμενο χωριο περιμενωντας την ωρα που θα πεθανει παυωντας να υπαρχει πλεων. Οι κατοικοι μικροψυχοι,κακοπροεραιρετοι εως το επι το πλειστον, αποκοντριασμενοι και αποκλεισμενοι στην μιζερια τους. Ανα διαστηματα μαλωνει ο ενας με τον αλλο για ασημαντους λογους και μικροτητες. Φανατισμος, αμορφωσια και εχθροτητα, με τετοια προσοντα τι προκοπη περιμενει κανεις? ουτε παππα δεν εχουν στις γιορτες. Τετοιο κρατος εχουμε, τετοια ειναι τα χωρια μας, και η αγαπη μας για αυτα δεν αρκει, παραμενουν ερημα φαντασματα του παρελθοντος. Ωραια τα ρομαντικα αρθρα αλλα αυτο που χρειαζετε ειναι πρακτικες λυσεις οχι μονο για τις Κηπουργιες αλλα για το νησι γενικοτερα.