του Βαγγέλη Χαρίτου
Η παράφραση των στίχων του τραγουδιού του αείμνηστου Νίκου Παπάζογλου «Υδροχόος» μου ήρθε στο μυαλό μόλις είδα την πρόταση αρχιτεκτονικού γραφείου σχετικά με τη διαρρύθμιση του «διάσημου» δημοτικού τσιμεντοκυτίου της οδού Λάδης. Θα περίμενε κανείς σε ένα κτίριο που δεν έχει καμία αρχιτεκτονική αξία μια ριζοσπαστική λύση, μια δροσερή ιδέα που θα αναζωογονούσε το εξαρχής γερασμένο αισθητικά κτίριο, με σκοπό να κατόρθωνε να συνυπάρξει κάπως με τα γειτονικά υπέροχα κτίρια (Εθνική Τράπεζα, κτίριο πρώην ΝΕΛ, πρώην Ιονική) και το Κάστρο.
Η πρόταση του γραφείου Arch studio
Το κτίριο διαχωρίζεται σε δυο όγκους, το παλιό και την επέκταση. Η επέκταση ουσιαστικά αποτελεί νέο (σύγχρονο) τρόπο πρόσβασης στο κτίριο. Στο ισόγειο του παλιού, παραμένει η χρήση καταστήματος, ενώ το τμήμα του παλιού κλιμακοστασίου μετατρέπεται σε χώρους συναντήσεων. Το νέο έχει τη μορφή πιλοτής. Στον Α’ όροφο του παλιού κτιρίου δημιουργούνται χώροι γραφείων και δυο meeting room με δυνατότητα ενοποίησης. Στο νέο κτίριο γραφείο. Στο Β όροφο, γραφεία (δυο αντιδημάρχων-προέδρου Δ.Σ) και η νέα αίθουσα συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου, με γυάλινη οροφή. Στο νέο κτίριο κυλικείο. Τέλος, στο δώμα χώρος αναψυχής. Οι όψεις του παλιού κτιρίου παραμένουν σχεδόν ως έχουν, με μια πιο σύγχρονη ματιά.
Το πρόβλημα της εικόνας του κτιρίου της Λάδης εντοπίζεται στα εξής τρία στοιχεία: ύψος, όγκος και οι όψεις. Αυτό θα έπρεπε να είναι και το ζητούμενο από πλευράς του δήμου. Δηλαδή αν αποδεικνυόταν ως μη συμφέρουσα οικονομικά η κατεδάφιση πχ του τελευταίου ορόφου και η αναδιαμόρφωση των όψεων, θα περίμενε κανείς με αλλαγές στις όψεις, να «σπάσει» αυτός ο όγκος και να ενταχθεί στο περιβάλλον της περιοχής.
Αντ’ αυτού -μέσα στα ασφυκτικά πλαίσια που δημιουργεί η πιθανή βούληση της δημοτικής αρχής για την διατήρησή της μορφής, όχι μόνο δεν αλαφραίνει η εικόνα του, αλλά με την προσθήκη του νέου κτιρίου, (για βελτιωμένη και ασφαλή πρόσβαση) ο όγκος του γίνεται ακόμα μεγαλύτερος. Ταυτόχρονα, δεν αλλάζουν οι όψεις επί των οδών Λάδης και Κανάρη, αλλά η πρόταση τις διατηρεί, σαν και πρόκειται για ένα διατηρητέο σύγχρονο κτίριο, εκσυγχρονίζοντας τες, κρατώντας ακόμα και το χρωματισμό. Από τη πρόταση απουσιάζει η πλευρά προς την Εθνική Τράπεζα, που μάλλον παραμένει ως έχει. Τέλος, η προσθήκη στη βόρεια πλευρά, προσφέρει πραγματικά μια σύγχρονη πινελιά, στην παλιά, αδιάφορη όψη, που όμως η μορφή της αρχικής επιβλήθηκε, αφενός από την ολοκληρωτική σχεδόν κάλυψη του οικοπέδου και αφετέρου, από την όμορη ιδιοκτησία που υπήρχε στη θέση του χώρου που χρησιμοποιείται ως χώρος στάθμευσης, και σήμερα ανήκει στο δήμο Χίου.
Ακόμα κι αν αυτή η πρόταση εφαρμοστεί, η τοπική κοινωνία μάλλον θα αντικρίζει το αμφιλεγόμενο κτίριο με αμηχανία, αδυνατώντας να το αποδεχτεί, αφού στην ουσία θα έχει αλλάξει, παραμένοντας… ίδιο.
Συζήτηση1 σχόλιο
Έχει κάτι κεραμίδια παρατημένα χρόνια πάνω από τη Δημαρχία μας… Η πόλη δεν αναδεικνύεται γκρεμίζοντας τα κτίρια που έγιναν παράνομα ή νόμιμα. Να μην γκρεμιστεί τίποτα. Το Κάστρο βρωμάει από τις αποχετεύσεις, τα παλιά κτίρια είναι έτοιμα να πέσουν στα κεφάλια μας, τα χόρτα στο Κάστρο είναι ακαθάριστα Ιούνη μήνα …