γράφει ο Κώστας Ζαφείρης
«Όποιος λέει ψέματα, πέφτει μες στα αίματα» έλεγε το τετράστιχο των παιδικών μας χρόνων, που το επιστρατεύαμε σε κάθε ευκαιρία στα παιχνίδια και στις συζητήσεις μας. Αυτό το παιδιάστικο ποιηματάκι μου έρχεται στο μυαλό κατανοώντας την αυξημένη ανάγκη των συμπολιτών μας για ειλικρίνεια από την πλευρά των νέων κυβερνώντων.
Είναι μια απαίτηση για ξεκάθαρες κουβέντες και ειλικρινή ενημέρωση για όλα τα ζητήματα που αφορούν την κοινωνία, ειδικά για όλα τα θέματα που αναφέρονται στις διαπραγματεύσεις με εταίρους και δανειστές. Ο κόσμος έχει ανάγκη να του πουν όσοι χειρίζονται ανάλογα θέματα «αυτό επιδίωξα, αυτό πέτυχα, αυτό δεν πέτυχα, αυτό σκοπεύω να κάνω». Έτσι κι αλλιώς από ψεύτικα λόγια η ελληνική κοινωνία χόρτασε τα προηγούμενα χρόνια. Από τα φληναφήματα περί success story μέχρι τα βενιζέλεια πανηγύρια για το PSI, που ειρήσθω εν παρόδω ρήμαξε τα αποθεματικά ασφαλιστικών ταμείων και δημόσιων οργανισμών.
Απαίτηση για ειλικρίνεια λοιπόν. Χωρίς στρογγυλέματα, υπεκφυγές, ωραιοποιήσεις, ευφημισμούς, πολιτικαντισμούς, ασάφειες, δημιουργικές ή όχι. Μόνο αν κατοχυρωθεί η τρωθείσα σχέση αξιοπιστίας κι εμπιστοσύνης μπορούμε να ελπίζουμε σε μια κοινωνία ενεργή και παρούσα. Άλλωστε παραφράζοντας το δεύτερο μισό του παιδικού στιχουργήματος «όποιος λέει την αλήθεια, έχει το λαό βοήθεια».
