Τα Ταμπάκικα του δικού μας οράματος της Πανεπιστημιουπόλης Χίου. Τα ταμπάκικα ως μνημείο της νεώτερης βιομηχανικής κληρονομιάς του νησιού. Τα ταμπάκικα των εργατικών αγώνων των βυρσοδεψών εργατών της δεκαετίας του είκοσι. Τα ταμπάκικα των προσφυγικών συνοικισμών. Αυτά τα ταμπάκικα καταστρέφονται απαξιωμένα στις μέρες μας. Μόλις πριν λίγες ημέρες, για άλλους λόγους και αφορμή, το πανεπιστήμιο με όση ευκολία τα απέκτησε -τα παλαιά εργοστάσια με πλήρη εξοπλισμό- επιθυμεί να τα ανταλλάξει μετά από 8 έτη εγκατάλειψης.
Ο φωτογράφος Σιδερής Λοΐζος μας έστειλε ένα email διαμαρτυρίας όπου σημειώνει μεταξύ άλλων «Δυστυχώς τους χώρους μνήμης κάποιοι προτιμούν να τους καταστρέφουν αντί να τους προστατεύουν. Ξεχνούν ότι η μνήμη δεν είναι για τα παλιοσίδερα αλλά προς μελέτη. Τα βιομηχανικά κτίρια μαζί με τα εργαλεία τους που σώζονται πρέπει να αναδειχθούν».
Οι φωτογραφίες του Σ. Λοΐζου μία μόλις ημέρα μετά από την κλοπή αλλά και παλαιότερες κάνουν πιο ευδιάκριτη την εικόνα της καταστροφής που συντελείται με την ανοχή όλων.
2012
2014
Συζήτηση1 σχόλιο
Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν 7-1-2014. Μόλις έμαθα πως έγινε η κλοπή ενημέρωσα τηλεφωνικά την εφορεία Νεωτέρων μνημείων στη Μυτιλήνη.
΄Οφειλαν να ενημερώσουν η Αστυνομία και το Πανεπιστήμιο Αιγαίου ως ιδιοκτήτης. Δεν το είχαν κάνει όπως μου είπε η γραμματέας που σήκωσε το τηλέφωνο. ΄Οπως και κανένας δεν ενημέρωσε εγγράφως για την τελευταία κλοπή στο Λωβοκομείο, του φαρμακείου που το κήρυξαν διατηρητέο μόλις πριν δύο χρόνια.
Τα Ταμπάκικα δεν είναι κηρυγμένα και γι αυτό φταίμε όλοι μας και όχι μόνο το Πανεπιστήμιο Αιγαίου.
Μόνο αν κηρυχθούν μπορούν να μπουν σε προγράμματα για να γίνουν ένας χώρος πολιτισμού.
Η πρώτη αξιοπρεπής πρόταση έγινε από το ΔΗΠΕΘΕ το 1996 με την παράσταση «τρόμος και αθλιότητα του Γ΄ Ράιχ» του Brecht που παίχτηκε μέσα στο βυρσοδεψείο.
Απο κει και πέρα περιμένω να δω δημόσια τις προτάσεις του Πανεπιστημίου έστω και μετά από δέκα χρόνια μετά τη δωρεά και παρακαλώ αυτό να γίνει αναλυτικά από την περίοδο του κ. Λίτινα ως σήμερα.
Με την ελπίδα πως «τίποτα δεν πάει χαμένο».
Σιδερής Λοϊζος