Για τον Μάριο Πιπίδη
Ο Χίος FM εκεί στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ήταν ένας συνεργατικός ραδιοφωνικός σταθμός στη Χίο, εκεί στην άνθιση της ελεύθερης ραδιοφωνίας. Δεν έζησα το ξεκίνημα του, ως μετανάστης φοιτητής στην αλλοδαπή. Επιβιβάστηκα στο σκαρί του, σε κάτι γρήγορες διακοπές Χριστουγέννων κι αργότερα στις διακοπές του καλοκαιριού του 1990 και 1991.
Θα αδικήσει η μνήμη μου πολλούς και πολλές που συνεργάστηκαν σε εκείνον το σταθμό. Υπήρχε όμως η φλόγα του πρωτόγνωρου, ο ενθουσιασμός του πιονιέρου, η γνήσια παραζάλη του πρωτάρη. Κι όμως, ακόμα και σήμερα λένε πολλοί ότι αυτό το ραδιόφωνο έγραφε! Όπως έγραφε το «κλειδόλεξο» κάθε μέρα με «πλούσια δώρα», πρωτόλειο ραδιο παιχνίδι με τον Κοσμά και τον Γιώργη που το άκουγε όλη Χίος, και έπαιζε κιόλας.
Θυμάμαι ως τώρα να τανε, το δεύτερο όροφο μιας τσιμεντένιας μικροαστικής οικίας, κοντά στις Κατοικίες Μπουρνιά, στο δρόμο προς τον Άγιο Γιώργη τον Ορφανό. Στούντιο μεταδόσεων, σαλονάκι καλεσμένων, στούντιο εγγραφής, γραφειάκι από δίπλα. Τι άλλο να ζητήσει κανείς… κι όλα αυτά με συνεργατική δουλειά, με πατέντες και αυτοσχεδιασμούς, με αυγουλιέρες για ηχομόνωση, με κολλημένες αφίσες στους τοίχους, με μηχανήματα ταλαιπωρημένα αλλά αξιόπιστα.
Η εκπομπή μου, πέρα από κάτι νυχτερινά και πολλά έκτακτα ήταν οι «Μουσικές του Καύσωνα»… καλοκαιρινή κάθε μέρα από τις 5 έως τις 6 το απόγευμα. Με το μηχανάκι έτρεχα, από το μπάνιο στην Αγιά Φωτιά μέχρι το σταθμό. Προλάβαινα. Κι είχαν γίνει, πιστέψτε με, ωραίες εκπομπές. Με μουσική, με σχόλια, με συνομιλίες από το τηλέφωνο, και καμιά φορά, όπως σοφά ένας φίλος είχε πει, δίχως λόγια «Η σιωπή είναι χρυσός» μόνο μουσική.
Δυσκολεύομαι πολύ, αλλά έρχομαι στον Μάριο. Δυσκολεύομαι γιατί με μια βουβαμάρα σήμερα την πραγματική ψυχή του Χίος FM, μέσα στη ζέστη αποχαιρετήσαμε. Ο Μάριος ήταν η ψυχή του σταθμού. Έκανε βάρδιες, έβρισκε πατέντες, έφτιαχνε καταστάσεις, έστηνε συναντήσεις, διορθωνε τις (δικές μας) μαλακίες, άκουγε μουσικές και τις μοιραζόταν, γελούσε απλόχερα κι όταν στεναχωριόταν το έπαιρνε μέσα του. Κι ύστερα πάλι με καινούργιες μουσικές, όλοι μαζί το παλεύουμε. Αυτός ήταν ο Μάριος.
Φίλε έφυγες. Τα τελευταία χρόνια, τόσο κοντινοί και τόσο μακρινοί, είπαμε πολλά καλά καλαμπούρια. Εκεί στο περίπτερο! Καλές εκπομπές και καλή αντάμωση. Ελπίζω να αργήσω αλλά θα φέρω δισκάρες να είσαι έτοιμος.
Συζήτηση1 σχόλιο
«Ούτε εγώ ήμουν εκεί, ούτε εσείς να το πιστέψετε», την περασμένη Παρασκευή, που ο Μάριος Πιπίδης έβαλε πλώρη για «κείνα τα νερά». Και τη Δευτέρα, στην κηδεία του, αγαπημένοι του, φίλοι, παλιοί συνεργάτες και γνωστοί του ήμασταν εκεί, αλλά και πάλι δε θέλαμε να πιστέψουμε το κακό τέλος. Που χώρισε το Μάριο από το φως, τις μουσικές του και ο, τι άλλο είχε αγαπήσει.