γράφει ο Σιδερής Τσούρος
Και τώρα που οι γιορτές τελείωσαν, επιστροφή στα γνωστά. Η Ελλάδα, αλλά και η Χίος βαδίζουν προς την καλοκαιρινή περίοδο, χωρίς να μπορεί να αποκλειστεί το παραμικρό. Από χρεωκοπία και έξοδο από το ευρώ, μέχρι κατάρρευση του τουρισμού, όλα είναι ανοιχτά και κανείς δεν έχει αυταπάτες ότι δεν έρχονται χειρότερα. Το πιο πιθανό σενάριο είναι ότι η κυβέρνηση, αφού κάνει δυο-τρείς ψευτομαγκίες για εσωτερική κατανάλωση, θα υπογράψει ό,τι και να επινοήσουν μέχρι τότε οι δανειστές. Και βέβαια, ομοίως κανένας Έλληνας δέν έχει πια αυταπάτες: αυτή η κυβέρνηση δεν έχει πια καμιά αναστολή και τον παραμικρό ηθικό φραγμό. Θα προωθήσει οτιδήποτε ζητήσουν οι ευρω-τοκογλύφοι, έχοντας αναγάγει την παραμονή στη νομή της εξουσίας σαν μοναδική προτεραιότητα.
Αυτό το άρρωστο και εκφυλισμένο πολιτικό κλίμα, τροφοδοτεί και παραχωρεί πολιτικό χώρο σε ακροδεξιές δυνάμεις. Η απογοήτευση και το αίσθημα ματαίωσης τον τελευταίο ενάμιση χρόνο έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Οι πολίτες δικαίως αισθάνονται ανήμποροι και ανυπεράσπιστοι και τα πιο λαϊκά στρώματα συχνά πέφτουν θύματα της ακροδεξιάς ρητορείας. Στους χώρους αυτούς δεν συναντάς πιά μόνο τον εθνικιστή και τον κλασικό φιλοχουντικό, αλλά και παλιούς φανατικούς ΠΑΣΟΚους, ακόμη και αριστερούς.
Είναι μία τάση που πρέπει να αναλυθεί ώστε να προκύψουν περισσότερα στοιχεία για τους παράγοντες που διευκολύνουν τον εκφασισμό της κοινωνίας. Το προβληματικό όμως είναι ότι δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή ούτε εμπνευσμένες ηγεσίες, ούτε κινηματικές πολιτικές δυνάμεις με εκτόπισμα στην κοινωνία, ώστε να προωθείτο μια εθνική αντιφασιστική πρόταση. Για αυτό το λόγο οι εξελίξεις του επόμενου διαστήματος ενδεχομένως να κριθούν και από τυχαία γεγονότα. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα καλοκαίρια είναι προ των πυλών.
