Φωτιά δυνατή
φλόγα που ανέβαινε
έτσι σε ονειρεύτηκαν οι φίλοι
***
Αυτοί που λείπουν
μάς λυπούν χωρίς να ξέρουν
***
Ρομφαία αρχαγγέλου
στην καρδιά μου το βλέμμα σου
***
Στην πύλη της χαράς βίαιος θάνατος
πόνος βαθύς
βάφομαι μες το πένθος σου
και θόλωσε ο ήλιος
***
Σε πήραν χέρια τ΄ουρανού
κι αδειάσαν τα δικά μου
***
Ντύθηκες άσπρο σύννεφο
και τέλειωσε η μέρα
***
Κοιμήθηκες στην άνοιξη
προτού ν΄ ανοίξει τ΄άνθος
***
Μυρίζει κρινολούλουδα
του χωρισμού σου ο δρόμος
***
Τα μάτια σου στερήθηκαν
φεγγάρια που δεν κοίταξες
ήλιοι που δεν σε είδαν
***
Ο θάνατος δεν νοιάζεται
αν κλάψουνε τα μάτια
***
Σε πήρε θέλω θεϊκό
με ξάφνιασμα θανάτου
***
Στο χεράκι σου μια χούφτα χιώτικα ΄μύγδαλα
Γλύκα του ήλιου η στερνή σου γεύση
Γεύτηκα πικραμύγδαλο
και γονιμοποιεί πικρά τις στιγμές μου
Μα εσύ πια νοιώθεις με τα μάτια μόνο
τις ιστορίες μου, μέσα από φωτογραφίες παλιές,
εξαρτημένος από τη μνήμη μου
και την αντοχή της καρδιάς μου
***
Σ΄έναν καημό υδρόφιλο νυχτώνομαι
Δεν διακρίνω πια
τα παιδιά που γελούν
τα παιδιά που πεινούν
κι εκείνα που φύγαν νωρίς
***
Έτσι αφαιρείσαι από μένα
χωρίς να διαλέξεις
χωρίς να γνωρίζω
Όπως όταν βρέφος στην αγκαλιά μου
Σέ έπαιρνε ο ύπνος, κλείνω το στήθος μου
Σκίτσο: Αγγελική Κουνέλη
